冉冉春行暮,菲菲物竞华。
莺犹求旧友,雁不背贫家。
室有贤人酒,门无长者车。
醉眠聊自适,归梦到天涯。
白玉堂前一树梅,为谁零落为谁开。
唯有春风最相惜,一年一度一归来。
柴门照水见青苔,春绕花枝漫漫开。
路远游人行不到,日长啼鸟去还来。
雪后江南路,新晴野日浓。
车舆通旅客,篱落聚村僮。
澌解波□□,泥干土未松。
吾家有春酒,归斸故园菘。
郊居纵复远康庄,如许诗名许遁藏。
有客远来朝识面,不吾遐弃例登堂。
眼高心远乾坤窄,树密泉深上下凉。
谁与图成后三笑,陶巾底用间缁黄。
月淡云浓弄晓晴,草中白处路微明。
垂鞭缓辔十余里,始听鸣鸡第一声。
奕品深参古烂柯,笔踪傍出旧临河。
诗成不觉千篇易,书读曾逾万卷多。
壮士玉关汗血马,美人南国采莲歌。
俊游奇观平生事,将相其如此老何。
扁舟一水接湖杭,久别先生道德光。
名子我方思右咳,隔邻公此选东床。
彭聃上寿终澌尽,刘白同年各健强。
梅子黄时雨如许,小留信宿共清觞。
展开阅读全文
昔遇风雪时,孤舟泊吴埭。
江潮未应浦,尽室坐相对。
行庖得海物,咸酸何琐碎。
久作北州人,食此欣已再。
是时值新岁,庆拜乃唯内。
草率具盘餐,约略施粉黛。
举杯更献酬,各尔祝鲐背。
咀橘齿病酸,目已惊老态。
岂意未几年,中路苦失配。
嘉辰众所喜,悲泪我何耐。
曩欢今已衰,日月不可赖。
前视四十春,空期此身在。
世事都厌闻。读书未忍退。
过目虽已忘,宁舍心久爱。
何当往京口,竹里翦荒秽。
行歌乐暮节,薪菽甘自刈。
东壁星宫馆列仙,一麾苦欲近田园。
宅家但宝千金鉴,臣辈何辞万里船?
京洛知心尘鞅里,江吴携手暮帆边。
声名如此归安往?日日阊门望眼穿。