大道虽夷,见几者寡。任意无非,适物无可。古来绕绕,委曲如琐。
百虑何为,至要在我。寄愁天上,埋忧地下。叛散五经,灭弃风雅。
百家杂碎,请用从火。抗志山西,游心海左。元气为舟,微风为柁。
敖翔太清,纵意容冶。
到戍如到家,喜得息行李。况我病狼狈,九死一生耳。
初望见汉城,一道烟光紫。嘈嘈市井开,辘辘轮蹄驶。
老树但榆柳,槎蚜环半里。突兀虎头山,赤壁晴霞起。
溪水纵横流,冻处冰齿齿。何处秀野亭,久圮无遗趾。
酒肆错茶园,不异中华里。驱车化成坊,店房高列几。
两仆掖我下,摇摇步难徙。居停主人贤,先为备薪水。
且往大帅府,乞假容调理。乡友四五人,亲情骨肉比。
劝慰伴晨昏,饮食谋甘旨。一笑语我仆,到此即便死。
已胜土鲁番,黄钱无半纸。
美景能兼乐事难,愁来唯仗酒遮拦。
昂藏病骨兼诗瘦,料峭春风带腊寒。
乔木尚疑前辈在,好花应笑老人看。
忍抛明月先归去,输与诸郎彻夜欢。
东风吹花堕锦筵,绿杨半軃青楼烟。
主人自为鸲鹆舞,小妓更奏鸳鸯弦。
当杯入手君不醉,落日已在西山巅。
短歌一拍心茫然。
请看明镜高台上,何须白发悲芳年。
河流宿层冰,山有太古雪。翩翩有客来,老面黑于铁。
盘盘胸臆间,犹挂太华月。不肯下贵势,便欲叫双阙。
朔寒衣裳单,路远马䠥
君子有酒,小人鼓缶。乃布长筵,式宴亲友。盛壮不留,容华易朽。
如彼槁叶,有似过牖。往日莫淹,来期无久。秋风悴林,寒蝉鸣柳。
悲自别深,欢田会厚。岂云不乐,与子同寿。我酒既盈,我肴伊阜。
短歌是唱,孰知身后。
家临五溪水,浣纱歙浦口。
恐有寄来书,君行见郎否?
白沙翠竹小江村,路转西郊隔市尘。入坐好山如有素,忘情鸥鸟澹相亲。
芋魁饭豆平生足,涧草嵓花各自春。得酒谁能更羁束,不妨倒著白纶巾。
翩翩春燕。
端集余堂。
阴匿阳显。
节运自常。
厥貌淑美。
玄衣素裳。
归仁服德。
雌雄颉颃。
执志精专。
絜行驯良。
衔土缮巢。
有式宫房。
不规自圆。
无矩而方。
治平山寺何岧峣,湖光吐纳山动摇。烟中明灭宝带桥,金波万叠风骚骚。
年年八月十八夜,飞廉驱云落村舍。金盆出水耀光芒,琉璃迸破银瓶泻。
散作明珠千万颗,老兔寒蟾景相吓。鱼婢蟹奴争献奇,手搴桂旗吹参差。
水花云叶桥心布,移来海市秋风时。吴侬好事邀新客,舳舻衔尾排南陌。
红豆新词出绛唇,粉胸绣臆回歌席。绿娥淋漓柂楼倒,醒来月在松杉杪。