芳洲生萍芷。宿雨收晴浮暖翠。烟光如洗,几片花飞点泪。清镜空余白发添,新恨谁传红绫寄。溪涨岸痕,浪吞沙尾。
老去情怀易醉。十二栏干慵遍倚。双凫人惯风流,功名万里。梦想浓妆碧云边,目断归帆夕阳里。何时送客,更临春水。
半夜一濯雨,断梦失炎蒸。汗甑不复鼓,蚊雷为之停。
逡巡万窍号,破窗风如倾。絺帷强主宰,庭砌已满盈。
极护老稚奔,欢呼闾里情。但觉万里返,浩荡随沧溟。
掠眼才闪烁,劈耳俄掀轰。岂暇计飘溺,且护婴儿惊。
小休月在户,却视斗挂甍。唧唧与啾啾,次第先秋鸣。
粤从腊雪后,旱魃苦自明。焦枯病三农,芽田不滋荣。
陇亩半坼裂,几席饶蝇虻。端若一大难,眊焉犹宿酲。
点我读书灯,凉宵聊与征。庶几简牍中,暂寓蛮触争。
瑶草寒不死,移植沧江滨。
东风洒雨露,会入天地春。
予若洞庭叶,随波送逐臣。
思归未可得,书此谢情人。
瑶草是受寒不死的,可以移植到仙境沧江的江滨。
如果遇到东风飘洒雨露,就会与天地一道春意盎然。
我就像洞庭湖的落叶,随着风波送你去贬谪的远方。
我也思念故乡,但也不能归去,书此诗一首赠送给有情人,聊表心意。
罗浮山下已三春,松笋穿阶昼掩门。太白犹逃水仙洞,紫箫来问玉华君。
天容水色聊同夜,发泽肤光自鉴人。万户春风为子寿,坐看沧海起扬尘。
离离暑云散,袅袅凉风起。池上秋又来,荷花半成子。
朱颜易销歇,白日无穷已。人寿不如山,年光忽于水。
青芜与红蓼,岁岁秋相似。去岁此悲秋,今秋复来此。
使君何在在江东,池柳初黄杏欲红。
有兴即来闲便宿,不知谁是主人翁。
有恨头还白,无情菊自黄。一为州司马,三见岁重阳。
剑匣尘埃满,笼禽日月长。身从渔父笑,门任雀罗张。
问疾因留客,听吟偶置觞。叹时论倚伏,怀旧数存亡。
奈老应无计,治愁或有方。无过学王绩,唯以醉为乡。
出家无复家,视身等云浮。
东西随风行,忽然遍九州。
君居龙川城,筑室星一周。
屋瓦如翬飞,象设具冕旒。
弟子五六人,门徒散林丘。
本为百年计,自可一世留。
胡为不复顾,脱去如敝裘。
万里一藤杖,来从故人游。
故人病老翁,轻重恐未酬。
疑君了心法,万物皆浮沤。
去彼非有嫌,来此亦无求。
是心摩尼珠,不受箧笥收。
故人感君意,一言还信不。
远行不为此,浪走非良谋。
长亭柳色鹅儿黄,花事欲动春风香。
佩觹径趋白玉堂,淋漓翰墨孤凤翔。
黑头相公紫微郎,金貂玉鱼垂两珰。
携立螭陛穿鵷行,至尊龙飞御明光。
催班赐见清跸长,天颜喜动絺绣裳。
宫花绫织云锦章,殿前拜舞籍奉常。
跨马入省繙缣缃,读书昼静珠琅琅。
风日不到蓬山傍,文字零落冰雪肠。
要令汗竹俱流芳,子岂不见晏与杨。
铜根铁干森秋霜,万牛挽之供栋梁。