斯世元知少赏音,道存何恨死山林。
半生去国风埃面,一片忧时铁石心。
闲看断云成小立,偶穿修竹得幽寻。
故人已到梁州未?尺纸东来抵万金。
昨解鱼符已径归,偶随尺一起柴扉。
蹔留已媿黔吾突,久住空令缁客衣。
外物纷纷何足问,故人眷眷莫相违。
从今再见应无日,长与沙鸥共钓矶。
枯蓬万里寄飘风,晚落江头号放翁。
冉冉流年秋镜里,悠悠残梦晓笳中。
扫除药裹病良已,弃置酒杯愁自空。
闲处固应容老子,卧看年少起新丰。
玉食何由到草莱,重奁初喜坼封开。
雪霏庾岭红丝磑,乳泛闽溪绿地材。
舌本常留甘尽日,鼻端无复鼾如雷。
故应不负朋游意,手挈风炉竹下来。
昔我从行台,宿师南山旁。
仲秋已戒寒,九月常霣霜。
入冬即大雪,人马有仆僵。
土床炽薪炭,旃毳如胡羌。
果蔬悉已冰,熟视不得尝。
猎骑荷戈归,争献狐与狼。
是时意气快,岂复思江乡。
迩来四十载,余景迫耄荒。
结茅镜湖曲,气候岁靡常,残暑排不去,单衣作重阳,霜晚木未丹,地燠草不黄,玄冥失号令,疟鬼意颉颃。
忽焉风雨恶,纵击势莫当,颇疑地撼轴,又恐河决防。
和泥补窍穴,乞火燎衣裳。
霰雪虽未作,疾疠幸退藏。
风炉荠糁美,瓦甑粳饭香,比邻共安健,相与歌虞唐。
吾州唐子他州无,闭户偏读家藏书。
志气颇闻已山立,神仙固自多楼居。
终日坐忘对燕几,有时出游骑蹇驴。
人生如此自可尔,勿羡新贵高门闾。
五更颠风吹急雨,倒海翻江洗残暑。白浪如山泼入船,家人惊怖篙师舞。
此行十日苦滞留,我亦芦丛厌鸣橹。书生快意轻性命,十丈蒲帆百夫举。
星驰电骛三百里,坡陇联翩杂平楚。船头风浪声愈厉,助以长笛挝鼍鼓。
岂惟澎湃震山岳,直恐澒洞连后土。起看草木尽南靡,水鸟号鸣集洲渚。
稽首龙公谢风伯,区区未祷烦神许。应知老去负壮心,戏遣穷途出豪语。
东西两潮水,各向一川平。不作淄渑异,还疑谷洛争。
双龙骄欲斗,万马怒俱鸣。落似并刀剪,来添泮璧明。
波臣车毂击,越女棹讴迎。舟楫才将老,烟波计已成。
穴堪丹鲤出,天借白鸥盟。清泌衡门下,栖迟寄此生。
我昔魔宫㞐,所作无不获。魔事偶然止,亦得暂休息。
今我厌魔乐,皈心向空寂。魔仍不时至,分我清净席。
我自忽为魔,魔岂强我即。但令一切空,无縳亦无释。
魔当住魔天,我当安我宅。
钱郎坐我悬罄室,要我为作悬罄篇。我歌欲就须斗酒,君言室中无一钱。
空梁颇受落月色,北窗仅可凉风眠。门前黄叶霜如洗,刺促归来愧妻子。
已少成都学士裘,祇饶东郭先生履。挂壁蟏蛸寒欲堕,当门鸟雀时空喜。
自矜顾恺为前身,丹青在手终不贫。只愁妙画通神去,依旧能生釜底尘。