庙堂岂乏周公旦,累岁惊心海上波。昔日楼船人已矣,他年铜柱事如何。
诚斋老子虚怀久,西石先生□眼多。安得四郊烽火熄,山中击壤有余歌。
宝剑千金买,生平未许人。
怀君万里别,持赠送交亲。
孤松宜晚岁,众木爱芳春。
已矣将何道,无令白发新。
门掩苍苔一径中,秋千闲在曲阑东。梨花落地半窗雨,柳絮入帘三日风。
斗草懒舒红袖冷,啼莺无奈画屏空。江南二月韶光贱,孤负枝头蛱蝶丛。
霸城月照仙人泪,不逐魏宫翁仲二铜驼。久作劫灰飞帐构,犹存景初字洛灵。
儿爱芳林好,夺得蛾眉供洒扫。弸彋想像薄罗风,传与千年尚方造。
流苏翠羽光零乱,土上出金妖识换。文成石马大讨曹,水吐玉蜍才效汉。
碧筒平坐朱竿密,八分应认仲将笔。摩挲仿佛陵云台,小缩波痕劲无匹。
更闻昭烈能自贬,御用都归销鋊焰。一枝古色出重缄,留向人间鉴奢俭。
东风一戏剧,会使红绿争。
粲粲墙角花,朝霞翦芳英。
自怜冰雪志,猥与桃杏并。
未应素节改,但觉羞颜頳。
孤标翳尘土,疏香掩蓬荆。
游蜂颇知己,飞绕千回轻。
其奈逐臭夫,对之白眼横。
主人情不薄,爱君成瘦生。
今来摄从事,吏课殊少程。
何时把杯酒,一洗千枯荣。
腊尽期春至,春来寒更隆。凝云初漏日,舞雪又旋空。
惨惨阴生涧,重重箔护风。梅花消息近,应只在墙东。
晴雪霏霏洒砌苔,浪蜂欲去更徘徊。空传淡影浮歌扇,不送寒香入酒杯。
陇首故人千里隔,江南驿使几时回。翠禽莫怨高楼笛,一度春风一度开。
积善云有报,夷叔在西山。
善恶苟不应,何事空立言!
九十行带索,饥寒况当年。
不赖固穷节,百世当谁传。
据说积善有善报,夷叔饿死在西山。
善恶如果不报应,为何还要立空言!
荣公九十绳为带,饥寒更甚于壮年。
不靠固穷守高节,声名百世怎流传。
云有报:说是有报应。指善报。夷叔:伯夷、叔齐,商朝孤竹君的两个儿子。孤竹君死后,兄弟二人因都不肯继位为君而一起出逃。周灭商后,二人耻食周粟,隐于首阳山,采薇(野菜)而食,最后饿死。
苟:如果。何事:为什么。立言:树立格言。
况:甚,更加。当年:指壮年。
固穷节:固守穷困的节操。
红杏枝枝娇似染,绿杨处处密成围。苦无颜色相追逐,自趁东风作雪飞。