年年玉镜台,梅蕊(ruǐ)宫妆困。今岁未还家,怕见江南信。
酒从别后疏(shū),泪向愁中尽。遥想楚云深,人远天涯近。
长年累月对着玉境妆台,都是把自己打扮成时髦的梅花宫妆,已经厌倦得毫无兴趣了。至今还不见心上人回来,极想收到他的书信,又怕那信里报告他在外遇到不测的消息。
自从和他分别以后,我酒也少喝了,而在秋思中流尽了眼泪。我朝朝暮暮都挂念着羁旅在江南的心上人,他去的地方可比“天涯”还要遥啊!
镜台:上面装着镜子的梳妆台。梅蕊宫妆:喻女子华美妆饰,或喻梅花。江南信:咏对朋友的思念之情。
楚云:比喻女子秀美的发髻。
寒云栖短柳,疏雨洒平芜。不见旧诗客,空怜水满湖。
尔之王父东诸侯,朱门行马高修修。
严君家学又继美,年少乡书推上游。
我生苦晚百无益,犹及步趋陈太丘。
飘零不死见三世,尔复预此能言流。
风神清羸谈炙毂,生理萧条书汗牛。
今年别我忽远役,天马放靶难停留。
问渠何官县博士,横山之西江东陬。
此邦固是吴楚会,风淳土朴衣冠稠。
亦闻岩谷多古迹,最喜道途稀使驺。
公堂讲罢看山坐,香鼎茶铛相劝酬。
热官千骑岂不好,白日公庭愁督邮。
饮水茹药善自爱,岁晚相期钓沧洲。
长至雪初下,当看未作诗。高情解相寄,静理独能推。
遥想捲帘处,共谁凭几时。即今消复尽,空见日痕移。
知殊仲宣癖,岂解爱驴鸣?薄暮江头听,故乡墟里情。
立边村径远,归处柳烟横。自识中州近,岭南无此声。
昔登蒋公门,忽忽五十载。于今见犹子,省记似前代。
庆源得馀波,家范禀性诲。笔下吐雄文,滔滔涌江海。
胸中抱英气,落落等嵩岱。十尝试一二,卓荦已称最。
还朝才几时,何时又补外。河湟复古地,形势壮且大。
册府图籍存,充国城垒在。临洮建都府,节制中机会。
守之扼喉吭,动则攻腹背。西羌辄犯顺,种落异向背。
呼嗟秦雍间,氛祲恐未艾。连年困飞挽,何日贮仓廥。
一病费调养,已甚其可再。绥怀与剪荡,黑白灿利害。
吾君鉴勤远,静制六合内。仁如天地心,万类悉容贷。
不矜灵旗伐,未奏短箫凯。一旦春风来,生意入穷塞。
载瞻将军钺,犹识使者旆。治边信有术,岂徒威克爱。
长风送华月,照我庭前树。宿鸟忽惊飞,双双背人去。
春色二分过,花枝一半开。天涯芳草遍,游子几时回。
折杨柳,折得柔条持在手。慇勤赠与远行人,人去书来莫厌频。
明年柳发黄金芽,却望归辕早到家。春来春去须臾事,莫待漫天飞雪花。
折杨柳,愁思多。短长亭畔崎岖路,送尽行人奈尔何。
青桂朱袍不贺兄,贺兄荣是见儿荣。孝经始向堂前彻,
官诰当从幕下迎。戏把蓝袍包果子,娇将竹笏恼先生。
自惭乱世无知己,弟侄鞭牛傍陇耕。