拘疾来河东,息此浍水旁。寒禽绕疏枝,百卉沾微霜。
幸逢同方友,典坟共相将。逢萌既解冠,范丹亦绝粮。
弦歌足自遣,感慨论百王。王赧遂顿首,孝献封山阳。
一身殉社稷,自古无先皇。与君同岁生,中年历兴亡。
衰迟数俦辈,落落晨星行。旅怀正郁邑,矧乃多病妨。
著书陈治本,庶以回穹苍。遥遥千载心,眷眷桑榆光。
每爱前山似画图,兴来萧散岂能无。
幽人著屐全忘懒,野老关门不可呼。
夕照晖晖明远水,春风莽莽著平芜。
晴来已喜儿能赋,软脚仍烦送一壶。
蠹鱼生涯亦堪伤,左绵春色可断肠。力疾寻胜就山水,已见四野菜花黄。
小艇欹侧入溶洞,石壁嵚嵜出剑铓。移时舍舟即平地,石磴高下曲径长。
穿行颇觉折腰累,豁然开朗透天光。百舌竞春啼不住,日影筛金撒林篁。
拾级以登得古镇,具体而微民俗彰。传闻布景供戏剧,生世何殊戏一场。
山中石林称壮观,瑶草奇花共芬芳。虎踞龙蹲态各异,茧足未碍遍徜徉。
才探深谷名忘忧,又上高亭号望乡。俯瞰城郭小如丸,江流似带失洋洋。
我今客舍逾一纪,行年亦复四十强。百无一用更无成,蹉跎唯得两鬓霜。
转念蜉蝣在天地,何足芥蒂齐得丧。鼎鼎百年休自苦,有山便登水便航。
九曲溪头旧结邻,莺花遥度石桥春。孤槎有客时通汉,深谷无人更问秦。
远托江湖忧永夜,虚生贫贱愧同辰。青芝白石聊堪煮,懒向长沮一问津。
目疾不饮酒,昏昏心意烦。忽闻郡守至,出户强开颜。
况睹温粹姿,复聆岂弟言。乃知盛名世,属任多才贤。
神欢坐忘疲,欲起屡相援。笋
邂逅都城接下风,官居总在日华东。门瞻曲角趋朝近,路转高头出局同。
今日绣衣新使者,晚涂霜鬓旧邻翁。一杯无复当时乐,赤县黄图泪眼中。
识字深惭扬子云,载醪何以塞殷勤。
山腾海浪兼天碧,雨荐秋声映烛闻。
秘藏未能窥佛界,剧谈聊足张吾军。
浮蛆玉色人间少,判却陶然引十分。
风尽天阴分野色,雁眠云影得新晴。江台寺里閒登览,屋绕吴山画不成。
洚水应垂儆,高穹岂不仁。发陈遵故事,执咎定何人。
岸落溪容改,山摧土色新。伤心问耆旧,谁与吊斯民。
千年鹤表映溪滨,一代鸿文动至尊。
仕路低徊唐老杜,才名合沓汉公孙。
家风不减太丘令,盛事何如通德门。
肯把浮荣衒流俗,欲遗典则到仍昆。