岁律催迟暮,乡心适遁潜。子鹅春饼细,香菜晚羹甜。
茅岫山云合,桐湾客路淹。幽栖如可卜,囊罄亦何嫌。
皇皇使节自东来,千里云山瘴雾开。官渡解鞍怜騕袅,邮亭看剑拂尘埃。
鱼龙水阔波声远,梅柳江春暖气回。欲买小舟联后载,弱流今已隔蓬莱。
可怜谁家妇,缘流洗素足。明月在云间,迢迢不可得。
可怜谁家郎。
缘流乘素舸。
但问情若为。
月就云中堕。
可怜谁家妇。
缘流洗素足。
明月在云间。
迢迢不可得。
可怜谁家妇?缘流洒(xǐ)素足。
明月在云间,迢(tiáo)迢不可得。
可爱哟,这是谁家的女子?顺着溪流濯洗她那白皙的小脚。
溪中美人就像那云中的明月,远隔千里可望而不可得。
东阳溪,即东阳江(今金华江),流经今浙江东阳、金华一带。可怜:可爱。洒:通“洗”。
迢迢:高远。
二豪诗律晋江东,迭倡更酬卷轴丰。
狎主齐盟争定霸,互为勍敌锐临戎。
波澜已得江流助,组丽仍依锦段红。
入蜀词人多妙句,向来严杜一编同。
貂帽狐裘塞北妆,黄须年少羽林郎。弯弓不怕天山雪,生缚名王入建章。
高誉冠时英,人皆倒屣迎。
决科材尚屈,掌狱职仍轻。
滕阁吟登健,吴山醉望清。
公余如访古,一为问丰城。
万里音尘绝。
千条杨柳结。
不悟倡园花。
遥同羌岭雪。
春心自浩荡。
春树聊攀折。
共此依依情。
无奈年年别。