倡楼启曙扉,杨柳正依依。莺啼知岁隔,条变识春归。
露叶凝愁黛,风花乱舞衣。攀折聊将寄,军中音信稀。
照水飞禽斗影,舞风小径低花。征鸿排尽相思字,音信落谁家。系恨腰围顿减,禁愁酒力难加。楼高日暮休帘卷,芳草满天涯。
段段寒沙浅水,萧萧暮雨孤篷。香罗不共征衫远,砧杵客愁中。
别恨慵看杨柳,归期暗数芙蓉。碧梧声到纱窗晓,昨夜几秋风。
柳色津头泫绿,桃花渡口啼红。一春又负西湖醉,离恨雨声中。客袂迢迢西塞,馀寒翦翦东风。谁家拂水飞来燕,惆怅小楼东。
几曲微风按柳,生香暖日蒸花。鸳鸯睡足芳塘晚,新绿小窗纱。
尺素难将情绪,嫩罗还试年华。凭高无处寻残梦,春思入琵琶。
漾暖纹波飐飐,吹晴丝雨濛濛。轻衫短帽西湖路,花气扑春骢。
斗草褰衣湿翠,秋千瞥眼飞红。日长不放春醪困,立尽海棠风。
巫山巫峡长,垂柳复垂杨。同心且同折,故人怀故乡。
山似莲花艳,流如明月光。寒夜猿声彻,游子泪沾裳。
折杨柳,送别离。朝朝送人远别离,门前杨柳折还稀。
今年折杨柳,来岁复生枝。奈何离别子,一去无回时。
试听《白头吟》,慢饮尊中酒。古来悲白头,人情苦难久。
结发为夫妻,百年期白首。容颜衰落相弃捐,何况君臣与朋友。
汉高宽大主,萧何开国功。谗言一以入,几死天狱中。
陈馀与张耳,刎颈同生死。一朝争相印,雠雠世无比。
周文吕望不再见,管鲍结交宁复闻。玄德孔明若鱼水,胶漆孰如雷与陈。
斯人自此一以少,今世求之更无有。谈笑寻戈矛,那能托身后。
听我歌,歌《白头》。劝君饮,君莫愁。日月有时而剥蚀,世态谁能终不易。
虽听采莲曲,讵识采莲心。漾楫爱花远,回船愁浪深。
烟生极浦色,日落半江阴。同侣怜波静,看妆堕玉簪。
涔阳女儿花满头,毵毵同泛木兰舟。
秋风日暮南湖里,争唱菱歌不肯休。