到处闻人乞篆踪,学来年久有深功。
墨池阔類湘江水,笔塚高齐太华峰。
金锡罢飞新解虎,铁盂收掌旧降龙。
知师吟恋烟村景,不肯回头望九重。
寒梅我故人,岁必以文会。
涴墨尚可覆,未知凡几醉。
晚乃得此诗,山灵以为最。
置身风月上,出语色香外。
驾言孤绝处,坏枝委颠沛。
悬崖折披竹,断涧强病桧。
穷交仅如此,过是藐无辈。
碧眼苦好奇,於焉有深嗜。
迎长得一花,以为时可矣。
遂若天下春,笔头顿生气。
我属闭关日,一枝偕寤寐。
敢贺微阳来,尚虞坚冰至。
结束果何在,飘零初不计。
政恐负岁寒,或为识者喟。
云卷烦人万缕丝,晴光映树绿离披。鸟欣清爽争调舌,花趁暖和频上枝。
山曲苔稠穿径滑,春溪水满坠乌迟。遥知岩谷多新笋,恰好刓来及晚炊。
昔为行脚客,负笈辞故乡。三参海门国,一度莲花洋。
莲花洋接光熙顶,去寻梅福烧丹井。绿摇海水与天浮,一洗年来诗梦冷。
携筇复向双峰来,楼阁不劳弹指开。夜有鱼龙妒高卧,洪涛激石如奔雷。
我住焦岩今五载,杨岐事有几人解。江头孤月此心明,苍狗白衣时见改。
远公净业与谁修,空山独立愁复愁。流光似水去若此,渐觉霜花白上头。
宋室忠臣,邓氏孝子。
不忍偷生,宁甘溺死。
鼓咸故居,乃吾潭府。
屈公子平,乃吾伴侣。
优哉悠哉,吾得其所。
有鸟有鸟丁令威。去家千年今来归。城郭如故人民非。何不学仙冢累累。
何代潜鳞翠琰镌,双双依藻更依莲。
梦符端报屡丰兆,物盛宜歌大有年。
玉烛调和从可卜,金刀题咏又开先。
浑如泼剌波心跃,感召还知太守贤。
三百馀年乐育恩,晚从科目得斯人。
崎岖岭海期年国,零落毡毛万死身。
诸葛未亡犹有汉,包胥欲泣更无秦。
挑灯忼慨歌梁父,鬓发萧森戄鬼神。
翠屏岩上景奇哉,突兀山头眼界开。紫岭石疑乌帽落,碧空云想白衣来。
倾觞可养双颐晕,对菊还怜百草颓。九日登高人尽醉,不知何处是天台。
昔时家住海三山,日月宫中屡往还。无事引来天女笑,谪来为吏在人间。