绕树哑哑惊复栖,含烟碧树高枝齐。月明露湿枝亦滑,
城上女墙西月低。愁人出户听乌啼,团团明月堕墙西。
月中有桂树,日中有伴侣。何不上天去,一声啼到曙。
亢阳日为虐,携子招提游。颇解文字饮,主宾相劝酬。
四纪驹过隙,废兴嘅前脩。颓然北窗卧,竹树涵新秋。
濡毫一挥洒,凉飙雨飕飕。薄暮酣且歌,缓步归林丘。
伤心别君泪,垂垂滴中庭。一庭芭蕉叶,天晴闻雨声。
前日相逢一尊酒,即欲写向君家亭。别来十日不会面,胸次硉兀愁难醒。
忆我曾为帝城客,客里论交话畴昔。玉楼弦管天下春,醉舞杨花日西夕。
此时聚首情皆真,云萍转盼难重陈。高官坐揖小官拜,九州四海知何人。
长安少年更翾薄,一饷飞蚊聚欢乐。残杯冷炙心已悲,此士平生惯藜藿。
君不闻汉时豪杰称东方,列卿太史尚书郎。就中亦有贫贱者,威动星宿回清光。
为君痛饮亭边月,怀古伤今重离别。丈夫有志江海深,匣中雄剑知君心。
东风浩荡吹江南,危子行年二十三。长谣空谷天荡荡,剑倚白日风潭潭。
气高颇怪星象动,身在岂为饥寒贪。宫中圣人朝万国,臣抱犁銸在山泽。
终年读书空自劳,三岛求仙岂能得。齿牙不动心未摧,欲奏长策天门开。
周公仲尼没已久,麒麟凤凰去不来。世无忠臣与孝子,四海风俗何由回。
米罄方愁罍耻瓶,饴含又笑雀开屏。诗人老去知梅格,稚子生来有桂馨。
淡墨作书空即色,酽茶当酒醉还醒。吾生如寄天涯老,手植松槐照眼青。
贯索星明□数年,因之四海共骚然。何方彩凤翔天□,喜得金鸡下棘巅。
燕谷有春随暖律,鳄溪无影混□泉。迩来潦倒聋偏甚,犹听讴歌沸二天。
弱花低绣槛,月满绿杨津。
一笑领深意,过於三月春。
樽前停妙舞,堂上设华裀。
上客不须醉,相将夜向晨。
竹老方作花,清气应自结。
结实成琅玕,中心换冰雪。
世人弗肯食,欲献终不屑。
凤凰在高冈,音响方节节。
杨柳动春情,倡园妾屡惊。入楼含粉色,依风杂管声。
武昌识新种,官渡有残生。还将出塞曲,仍共胡笳鸣。