草木起寒色,望来秋更清。
舟横遥夜月,风度隔城更。
避俗心虽在,休官疏未行。
空惭旧吟侣,有句续唐声。
玉堂学士草堂仙,济世英才间世贤。忧国正操言事笔,移官又买载书船。
风抟渤澥三千水,云拥蓬莱尺五天。更到凤池春好处,紫微香煖御炉烟。
黯黯离筵夕照收,江城羌笛起边愁。念君此去三千里,何处关山是楚州。
犹记深宵剪烛,细语比肩时。一自个人去后,只赢得相思。
妆台彩笔慵持。怕离愁、压损双眉。争知别后心情,去时悔不留伊。
车轮何由方,草色欲无路。晴川媚双燕,及此送将去。
若人天机深,奇服雅自与。色温无可锄,语妙时一吐。
相逢大江上,为我浣尘土。后期岂前料,已作千岁语。
告归何草草,双水深雾雨。稍闻父老旧,门户要渠补。
祗愁模楷地,与世作誇诩。宁当去楼梯,闭置吾叔度。
翼翼吴齐门,大江流日夜。别君虽咫尺,即是风牛马。
君才何如我,我拙犹肯借。淮人买绣丝,布洲市如赭。
张皇十日饮,著公乔松下。画工亦岂学,爱玩此粲者。
人情勿苦拒,舆马幸整暇。向来三宿恋,取别万里驾。
想当双玉瓶,酣歌泪盈把。缥缈鸿鹄去,吾甘老原野。
新柳间花垂,东西京路岐。园林知自到,寝食计相思。
雨断淮山出,帆扬楚树移。晨昏心已泰,蝉发是回时。
使幕须材掾,君今有此行。
妆烟山树远,驿雨海蝉鸣。
持赠端何月,愚言慎勿轻。
夺飞无异术,惟在保清贞。
莫叹才为掾,云霄自此初。会能舒所蕴,且复试其馀。
黄叶山村雨,青灯竹几书。平时学经济,谁不笑迂疏。
阆仙去补荔去谱,梅谷归呈飞鹜秋。
惟有瓜坡共君在,马蹄何苦又昭州。
跕鸢东畔瘴云低,山径如梯去马迟。
正则自吟皇树颂,广微惟诵白华诗。
春风采药桃花国,落日寻碑薏苡祠。
觅得丹砂能寄否,溪亭送客鬓毛衰。