北风捲地白草折,胡天八月即飞雪。忽如一夜春风来,千树万树梨花开。
散入珠帘湿罗幕,狐裘不煖锦衾薄。将军角弓不得控,都护铁衣冷难着。
瀚海阑干百丈冰,愁云黪淡万里凝。中军置酒饮归客,胡琴琵琶与羌笛。
纷纷暮雪下辕门,风掣红旗冻不翻。轮台东门送君去,去时雪满天山路。
山回路转不见君,雪上空留马行处。
敛迹归山田,息心谢时辈。昼还草堂卧,但与双峰对。
兴来恣佳游,事惬符胜概。著书高窗下,日夕见城内。
曩为世人误,遂负平生爱。久与林壑辞,及来松杉大。
偶兹近精庐,屡得名僧会。有时逐樵渔,尽日不冠带。
崖口上新月,石门破苍霭。色向群木深,光摇一潭碎。
缅怀郑生谷,颇忆严子濑。胜事犹可追,斯人邈千载。
南州林莽深,亡命聚其间。杀人无昏晓,尸积填江湾。
饿虎衔髑髅,饥乌啄心肝。腥裛滩草死,血流江水殷。
夜雨风萧萧,鬼哭连楚山。三江行人绝,万里无征船。
唯有白鸟飞,空见秋月圆。罢官自南蜀,假道来兹川。
瞻望阳台云,惆怅不敢前。帝乡北近日,泸口南连蛮。
何当遇长房,缩地到京关。愿得随琴高,骑鱼向云烟。
明主每忧人,节使恒在边。兵革方御寇,尔恶胡不悛。
吾窃悲尔徒,此生安得全。
兰若最高处,客来开夕窗。诗怀秋思集,定力壮心降。
远树青残雨,归潮白晚江。暝来期宿此,敛屦对寒缸。
分野秦封尽,山川蜀国雄。
堑江流地底,剑阁起天中。
栈险崖频转,萝深月不通。
飞扬惭白帝,开辟忆蚕丛。
气候三秋异,猿声众壑同。
栋云常碍日,岩树递呼风。
客路随飞鸟,乡心挂落枫。
兹非旷达士,应此泣途穷。
携琴向何处,因访梵王宫。潭影漾秋白,枫林鸣晚红。
涧空啼鸟寂,地僻野泉通。欲辩来时路,苍茫翠霭中。
曹瞒窥汉统,东面朝诸侯。鼎足犹未分,屯蒙迷九州。
桓桓长沙裔,歘起挥戈矛。两雄不并立,固知宁相谋。
朔风吹旌旆,飞霜肃貔貅。饮马涸天堑,投鞭填山丘。
建业既震荡,羽檄如星流。众议徒
湖水平临夔子国,岳阳绝胜濯龙宫。楼台迥出丹霄上,岛屿浮来玉镜中。
墨客琴樽浑醉月,榜人舟楫若乘空。青蘋风起还能赋,不独兰台宋玉工。
不材因得返园庐,穷巷犹存四壁余。生计十年思种树,病身终岁强移书。
山僧白社容相往,长者高车日与疏。畴昔虚蒙国士待,于今樗散更无如。
馀映沈冈疾,悲风捲地寒。烟中度淮水,月下扣柴关。
半醉霜犹冷,孤眠灯欲残。可怜今夜梦,肠断野云间。