又将书剑出孤舟,尽日停桡结远愁。
莫道江波话离别,江波一去不回流。
十年高卧桂丛幽,此日惊看挟策游。剑气光芒连北斗,词原丰采动南州。
春深风雨三更梦,草绿江湖万里舟。若到故园相忆处,也应回首仲宣楼。
多情才子倚兰舟,终拟蹉跎访旧游。日暮酒醒人已远,鸟啼花落水空流。
清风未许重携手,好月那堪独上楼。何处相思不相见,江南江北路悠悠。
衰柳秋风第一亭,送人山色向人青。长堤车马终年事,落叶萧萧独自听。
眷言一杯酒,凄怆起离忧。夜花飘露气,暗水急还流。
雁行遥上月,虫声迥映秋。明日河梁上,谁与论仙舟。
西蜀称天府,由来擅沃饶。云浮玉垒夕,日映锦城朝。
南寻九折路,东上七星桥。琴心若易解,令客岂难要。
白头老翁发垂领,牵孙与客摩孙顶。
翁年八十死无恤,邻女孩童困饥馑。
去年虽旱犹禾熟,今年飞霜先杀菽。
去年饥馑犹一粥,今年饥馑无余粟。
客谢老翁将孙去,泪下如丝不能语。
零丁老病维一身,独卧茅檐夜深雨。
梦回犹是悮呼孙,县吏催租正打门。
草,草。折宜,看好。满地生,催人老。金殿玉砌,荒城古道。青青千里遥,怅怅三春早。每逢南北离别,乍逐东西倾倒。一身本是山中人,聊与王孙慰怀抱。
华亭霁色满今朝,云里樯竿去转遥。
莫怪山前深复浅,清淮一日两回潮。
倾盖即相知,逢君白恨迟。
丘园遽为别,弧矢独何之。
云指真人气,风歌猛士词。
荒台如更上,莫及暮秋时。