竹西歌吹古扬州,分与延陵第一流。
直节雪霜霜晓槛,虚心风月月明楼。
东南直道辉青史,朔北虚怀动玉旒。
立尽斜阳更新月,缠腰骑鹤此君游。
泽国鸿雁集,衡门风雨深。斋居抱行素,恻恻感秋吟。
久怀延陵风,高驾幸过临。惠然襟期合,孰云旷难寻。
既洁樽中醪,载拂床上琴。无言一会易,赖写千古心。
忆昔倾盖时,游集多朋簪。临觞忽不乐,感旧复慨今。
盛时不重来,白发苦相侵。斯文恐将坠,勖尔道自任。
三江多兰茝,地古饶云林。跂望信修阻,尚忆金玉音。
满庭多种药,入里作山家。终日能留客,凌寒亦对花。海鸥过竹屿,门柳拂江沙。知尔卑栖意,题诗美白华。
处处征胡人渐稀,山村寥落暮烟微。门临莽苍经年闭,身逐嫖姚几日归。贫妻白发输残税,馀寇黄河未解围。天子如今能用武,只应岁晚息兵机。
地近仙岩日自长,短墙时度竹风凉。楼头古木禁秋雨,槛外危峰倒夕阳。
高榻坐闻金奏响,小桥行近翠盘香。清谈况复陪贤达,始信他年未易忘。
西风嫋嫋欲昏黄,草木萧萧绿翅凉。
暗傍远灯催络纬,独经遥夜伴啼螀。
露濡虫网丝潜断,月照澄江练有光。
几处疏砧红叶寺,谁怜弄杼不成章。
辟门通绿野,拓境亘青岑。宛转繁花径,参差嘉树林。
曲房容宴息,高阁快登临。杖履生平阔,兹园独赏心。
雨后清凉境,因还欲不回。井甘桐有露,竹迸地多苔。
幡映宫墙动,香从御苑来。青龙旧经疏,寥落有谁开。
促织来何处,秋风暗与期。苦吟人不解,多恨尔如知。
独枕难安夜,寒衣欲及时。凌晨揽清镜,一半巳成丝。
两雄秋色与南山,决计鸿门一会间。