使者星车自九天,一声天语万人传。恩光晓月明旌旆,和气薰风入管弦。
北海樽罍须酩酊,东山歌舞亦婵娟。按行况觉都无事,倒载何妨作饮仙。
酒醒微风入,天高白鹤飞。坐看烟景变,何日洞天归。
发乱便纱帽,身閒且布衣。未能逃姓字,转欲见人稀。
上党行廿里,倒景日西沈。升冈人上天,渡水杠悬沁。
松明火气馥,剩雪寒色侵。吏从惊吠犬,路巳村郭临。
更声落戍楼,人定猿鹤噤。冰花结霜斧,夜半启城禁。
青琐门外安石榴,连枝接叶夹御沟。
金墉城西合欢树,垂条照彩拂凤楼。
游侠少年游上路,倾心颠倒相恋慕。
摩顶至足买片言,开胸沥胆取一顾。
自言家在赵邯郸,翩翩舌杪复剑端。
青骊白驳的卢马,金羁绿控紫丝鞶。
躞蹀横行不止进,夜夜汗血至长安。
长安城中诸贵臣,争贵儒者席上珍。
复闻梁王好学问,轻弃剑客如埃尘。
吾丘寿王始得意,司马相如适被申。
大才大辩尚如此,何况我辈轻薄人。
六经既降诸子出,后代枝叶何其多。眼中万卷忽如扫,无乃天意憎繁苛。
陈言故纸本糟粕,吾道耿耿终难磨。劫灰不赭孝先笥,昼卧坦腹时摩挲。
维卫芳腾蔓愈滋,花花叶叶转芬披。
鄮峰酷烈较些子,昙萼翻成铁蒺藜。
使导导我滇山麓,珍翠文犀看不足。五芝闻在五华巅,足茧随君蹑幽谷。
一芝蹇卧云外峰,四芝采采归筠笼。灵根未许落凡手,合种君门为君有。
人问艳说桃李花,君能识拔超烟霞。人间岂少芙蓉怨,君为披寻出尘溷。
与君臭味真苔岑,搴芳撷秀同一心。愿芝日共琅玕长,祝芝水作金石音。
忆昔仙人种瑶草,十年恐委荒山道。呼龙耕烟鹤守云,苦心调护天为老。
凭君拾取贡瑶京,应使仙人笑绝倒。彼隐士兮如可招,我诗欲寄商山皓。
送君张掖郡。
分悲函谷关。
欲知肠断绝。
浮云去不还。
疏渠行活水,水鸣空院幽。
堂坳地母小,中有万里流。
向来手拮据,华屋俄荒丘。
犹余愚沟迹,洗我中山羞。
九河且平陆,起灭况一沤。
相娱亦聊耳,南涧何多忧。
柳恽风流在,吴兴复有君。人书团扇满,木叶与秋云。
苕霅辞双渚,潇湘问众芬。江南还有曲,叹绝沈休文。