夜月家家望,亭亭爱此楼。纤云溪上断,疏柳影中秋。
渐映千峰出,遥分万派流。关山谁复见,应独起边愁。
望君不见复何情,野草闲云处处生。
应向秦时武陵路,花间寂历一人行。
家家望秋月,不及秋山望。山中万境长寂寥,
夜夜孤明我山上。海人皆言生海东,山人自谓出山中。
忧虞欢乐皆占月,月本无心同不同。自从有月山不改,
古人望尽今人在。不知万世今夜时,孤月将□谁更待。
我生百无味,忘怀欲捐书。翛然谢糟粕,傲睨万物初。
平生蠹鱼间,习气未尽袪。朝来览千古,似历仙公壶。
权舆自四目,雨粟号灵魖。天球周序陈,科斗鲁壁馀。
切玉有至理,范金足良模。彭亨屹汉鼎,璀璨罗商瑚。
初疑鸟遗迹,忽若龟负图。典刑尚可见,聊用举一隅。
翻思杨子云,语默与道俱。岂无载酒人,相对时轩渠。
奇字决鱼鲁,微言折甄舒。譬彼学耕稼,当从老长沮。
滕侯饱今古,禀秀连青徐。三年考聚讼,坐判墨与儒。
入眼烂珩玦,搜奇到黄虞。端令宇宙中,俯仰纵所如。
我欲发其秘,联诗惭贯珠。何殊穰田祝,豚蹄操酒盂。
柯翰由来元气同,要须壮岁似儿童。
君家友爱谁能比,一榻长如二月中。
芳时闻病目,几日卧斋房。有女能修药,多人为送方。
昼吟还不废,夜诵定相妨。每到看花处,思君讵可忘。
朔风吹沙昏,聚落风物蕃。
剧邑此寄治,零星数军屯。
奸狡纷雁鹜,生殖丰鸡豚。
猎子事兵仗,儒家扃荜门。
时闻读书声,句读失讨论。
小舟泊洲虚,入市市不喧。
何年弓戈戕,睹此惊心魂。
百里馀几户,谁肆科调繁。
邑令率以摄,凋瘵真难言。
俊佐觅幕檄,不洗部民冤。
气象日益靡,莅政几触藩。
野老采野果,倚篱喂病孙。
逢客乃靳吝,出语妄自尊。
细故起叱咤,徒御嗤蛮村。
失笑向此适,窒忿思倒樽。
云簇天冱寒,有酒无从温。
劳生愁万端,不语将虱扪。
深虞弱缆腐,浮寄芦荻根。
铜陵只隔江,起矴帆若奔。
既涉庸自悔,死生归乾坤。
琴书湓浦担,风雪贵池船。
问酒临津醉,添衣入驿眠。
渔翁寒补网,邻女夜调弦。
何日齐山去,寻僧学说禅。
灵宫初雨馀,散策步幽径。深樾不见人,微风度疏磬。
心闲偶无事,虚极自生听。时复静中喧,归禽暮争暝。
东都昔称桓侍御,凛冽冰霜动朝著。乘骢到处慑豪雄,九陌人人行且避。
桓郎一去今千载,六察寥寥继手采。铁冠白简谁可方,喜有汾阳后人在。
君今年才二十馀,琅琅声价高璠玙。发奸摘伏振风纪,星轺几诵皇华诗。
昨朝又捧明光敕,远赴边疆阅戎籍。一泓冰斧手中持,五色春云衣上织。
昂藏揽辔气如虹,绣縠银鞍虎绶红。一道飞霜随驻节,九霄甘雨逐乘骢。
乘骢取道巴渝路,重叠青山莽回互。毡帽峰头日欲低,琵琶峡口云初度。
褒斜南去即苗夷,苦竹黄茆夹岸齐。飞鸟冲烟投古碛,断猿啼月挂深溪。
双旌遥度乌蒙嶂,眼底貔貅拜相向。未须搏击树奇勋,且慰苍苍远人望。