羁魂恋枯骨,雨夜翔幽林。面交訾古处,今见君子心。
昨日故人死,今日故人去。头白感伤多,人生甚流寓。
山暗云垂地,豀回树倒流。
诗随梅冷落,梦入鸟钩辀。
欲住无佳致,重来即旧游。
村眉攒八字,已解作春愁。
宦情鲁酒薄,自决能久醒。
穷年太常斋,那得有夙酲。
将身侣记室,碧鹳趋华楹。
误倒名卿屣,目光如许青。
中台独称妙,九棘旧飞英。
徊翔舜岩廊,饱见怀瞳明。
苦营便蕃归,尚顾昔管宁。
人言犹龙孙,去就一羽轻。
新轩事隐几,大胜安期生。
绿篠静娟娟,徙倚惊流莺。
翠荷乱田田,小盎摇清冷。
欲留妨召节,趣起料繁缨。
弹杀能言笑解颐,载归招谤问谁知。
难随白鹤同时放,且伴黄粱一处炊。
冥寞玄崖宅有神,冷香寒色漏天真。
感深暖日常为力,杰出飞霜恐后春。
千里故人何以寄,一枝幽意望谁亲。
孤标若值芳华苑,羞与妖红碧树邻。
穷极天窥涘,幽阴地绝春。
石坛荒拆鬼,药媪下羌神。
头号雀分疏事,晴山亲近人。
刲羊留髓骨,正欲卜归辰。
未忍罗带解,蟾光满绣扉。情深听玉笛,声隔粉墙儿。
不入萎红烂紫场,萧然清苦凛风霜。客中衰鬓随秋老,篱下寒枝似旧香。
千载有陶期汗漫,几人后屈话凄凉。每愁摇落知谁在,只有黄花守死黄。
霜月娟娟午夜寒,酒酣来此凭阑干。满枝艳色惊愁眼,宣主当年唾未乾。
少台赐妲怜玄发,马驿诛褒死曲眉。自古文章多触罪,我当并按北征诗。