露湿青芜时欲晚,水流黄叶意无穷。
节近重阳念归否,眼前篱菊带秋风。
远与君别者,乃至雁门关。
黄云蔽千里,游子何时还。
送君如昨日,檐前露已团。
不惜蕙(huì)草晚,所悲道里寒。
君在天一涯,妾身长别离。
愿一见颜色,不异琼(qióng)树枝。
菟(tù)丝及水萍,所寄终不移。
心爱的人要到雁门关外很远的地方去了,我们只有无奈地道别。
天上的黄云遮蔽了千里,地上的尘埃与黄云相接,天空也暗了下来,到远方去的游子什么时候才能回来啊。
时间又过了这么久,想起当时送心爱的人远去的情景,是多么清晰啊,就好像发生在昨天一样,可是如今,已经到了深秋,檐前的露已经凝结成团。
蕙草虽然凋零了,也没有什么好可惜的,我担忧的是远方的爱人,不知他在外是否饱暖。
爱人远在天涯,我们长年分别。
但愿时而看见自己的容颜,还是像琼树枝一样洁丽。
但愿能像菟丝和水萍一样,有所寄托,与爱人的感情也能始终不渝。
蕙草:一种香草。
颜色:表情,神色。琼树枝:这里指女子洁丽的容颜。
寄:寄托。
张武略,马中骠,鸷中鹗。神清气完志落落,决眦万里空沙漠。
红巾据有南兰陵,无人先执蝥弧登。角弓朝分云汉月,血刃暮洗官壕冰。
黄金璅甲镇江徼,食箪浆壶骈父媪。刁斗严城令密传,菜果漫村迹如扫。
睦州方腊绝饟道,素服威名罢侵扰。陋邦寇劫谁使然,令我诸君师尽老。
孟劳宝刀龟甲文,翻然佩之星入氛。虎贲千百济虓猛,禽狝草薙收奇勋。
浙东元帅亦不群,罗闉狗附联阵云。两军鼓行屋瓦坠,杀声直上苍天闻。
牙张距趯开复合,左启右胠烟坌接。势如惊飙振槁叶,冒围蹂贼贼胆詟。
贺兰阴拱仅自守,檀公上计无乃走。王琳遗爱寿阳间,袁崧殉名沪渎口。
妖星党现秋日微,英雄命薄将安归!连营陷敌泯功业,别部抱愤无晶辉。
残兵故吏望乡哭,偷生可诛死可录。我招其魂歌楚曲,高寒吹下双鸿鹄。
隔花才歇帘纤雨,一声弹指浑无语。梁燕自双归,长条脉脉垂。
小屏山色远,妆薄铅华浅。独自立瑶阶,透寒金缕鞋。
南国有佳人,轻盈绿腰舞。华筵九秋暮,飞袂拂云雨。翩如兰苕翠,婉如游龙举。越艳罢前溪,吴姬停白纻。慢态不能穷,繁姿曲向终。低回莲破浪,凌乱雪萦风。坠珥时流盻,修裾欲溯空。唯愁捉不住,飞去逐惊鸿。
独坐知霜下,开门见木衰。壮应随日去,老岂与人期。
废井虫鸣早,阴阶菊发迟。兴来空忆戴,不似剡溪时。
随风逐浪剧蓬萍,圆首何曾解最灵。
笔砚近来多自弃,不关妖气暗文星。
牛夸棋品无勍敌,谢占诗家作上流。
岂似小敷春水涨,年年鸾鹤待仙舟。
莫搜险韵续貒貔,雪景须知雪后奇。
日绚寒光庄净界,梅将真色荐新诗。
试敲折竹煎茶舌,旋觅遥岑出黛眉。
油幕输君谈笑乐,圣杯正是一中时。
依风急雨垫秋清,疏数无时总有声。
最是可怜云裹月,几番阴翳几番明。
南极祥光入夜清,瑶池仙品献华庭。堂前丹桂参天秀,腰上黄金耀日明。
老鹤万年翎濯濯,南山千古色青青。鲰生拜舞还深祝,坐睹云仍列帝城。