三年言子邑,寂寞鼓鸣琴。
官舍冷如水,杏花春满林。
化风敦薄俗,清气集虚襟。
归去吴山下,青青草正深。
送郎下西洲,畏侬不回顾。恨煞浪头风,转向烟中树。
烟树冷茫茫,风来吹断肠。赠我双环镯,不如置道傍。
呜咽清渭滨,纷披灞桥柳。今古伤别离,扬鞭各挥手。
薄罗衫子金泥缝,困纤腰怯铢衣重。笑迎移步小兰丛,亸金翘玉凤。
娇多情脉脉,羞把同心撚弄。楚天云雨却相和,又入阳台梦。
巍城十八里,雄壮称洪都。
北郭势迤逦,南浦形萦纡。
连亘控西江,囊括尽东湖。
灌侯遗故址,李相规旧模。
改筑龙沙堤,三方第如初。
得非雕残后,民力不足欤。
得非府库竭,费用不给欤。
当时庙堂上,不主公议欤。
我来客城闉,感慨成欷吁。
今古如一辙,有才能远图。
柳户朝云湿,花窗午篆(zhuàn)清。东风未放十分晴。留恋海棠(táng)颜色、过清明。
垒润栖(qī)新燕,笼深锁旧莺。琵琶可是不堪听。无奈愁人把做、断肠声。
绿柳簇拥的院落,清晨空气清新湿润,雕花窗内香炉升起的烟袅袅如云。东风吹得轻柔,天气十分晴朗,我在贪恋海棠花的娇色中度过清明。
新燕住进了刚垒成的泥巢,丝笼中紧锁着旧日的莺鸟。一阵音乐传来却难以进入心中,难道是琵琶弹奏得不好、声音太难听?无奈在愁绪满怀的人听来,都是断肠的悲声!
柳户朝云湿:指歌妓的居处。午篆:一种盘香。
垒润栖新燕:新燕在刚垒好的新窝里栖息。把做:当做。
怀玉知名寺,诸峰翠插天。
凌云飞略彴,照水舞蜿蜒。
午日孤穿履,新凉定著鞭。
更须烦惠远,小立虎溪边。
常侍菟裘地,停车试一过。
草凄幽砌冷,云白远山多。
过午移花影,因风听鸟歌。
小塘春水满,犹是旧恩波。
竚兰无限楚时春,罨岸风平绿自熏。
睡起画檐双语燕,得花留得夜来云。
别意参差绕碧栏,外头斜月逼人寒。
钩帘恐碍双栖鹊,乍可桃花隔雾看。