三十年前湖上路,君之外舅钱塘簿。春风双鬓绿于云,岂料于今各迟暮?
迟暮相逢两相顾,出者非迂处非误。君出才如班定远,我处心惭黄叔度。
向年边氓弄锄梃,屈君从戎曾不腐。皇家福力九鼎固,尔民何异罝中兔?
上功幕府寂不闻,一命低徊乐其素。参佐南安郡幕归,行李萧然只如故。
于今复理吏部铨,束书朝上阊门船。柳条缄黄雪初霁,鸥波吹白舟当牵。
翻书蓬窗遮老眼,沽酒野店浇残年。想见新春花欲然,君应醉倒春风前。
青云故人布百辟,黄纸除书来九天。得官南归应过我,姑苏台东野水边。
却问朝端泰秘监,何时寄我归来篇?
谁继清忠最老成,韦庵头白气峥嵘。平生学术尊刘向,少日声名盖贾生。
制锦老为溪上邑,横金晚致幕中评。高怀直欲吞馀子,爽气何堪发九京?
絮酒益兴霜露感,书题重积死生情。羊昙恸哭青山路,宿草萋萋夕照明。
外甥似舅明昌帝,取法宣和尚工伎。李早画马供奉时,画院森森严品第。
冀之北土马所生,早也想见房星精。遂令龙媒出毫素,侧胸注目疑嘶鸣。
纨扇画三骑,郎君峭鞍辔。窄衫绣襮四带巾,靴尖曾踢中州碎。
紫绒军败祁连山,金钿玉轴仍南还。好事空馀扇头马,至今拂拭尘埃间。
郎官新受大夫封,又喜荣加俸级崇。边塞勤劳才两载,绝胜民部十年功。
萋(qī)萋春草秋绿,落落长松夏寒。
牛羊自归村巷,童稚不识衣冠。
茂盛的春草,在秋天还呈现出生机勃勃的绿色。高大挺直的松树,夏季的树荫凉爽。
牛羊无需人们去驱赶,自己会回到村里的小巷子。孩子们天真烂漫,不认识达官显贵。
绿:全诗校:“一作碧。”落落:松高貌。孙绰《游天台山赋》:“藉萋萋之纤草,荫落落之长松。”
江南藩郡古宣城,碧落神仙拥使旌。津吏戒船东下稳,悬僚负弩昼归荣。
江山谢守高吟地,风月朱公故里情。曾预汉庭三独坐,府中谁敢伴飞觥。
松江之鲈长似人,网罟未敢伤其鳞。今年八月欲上市,谢侯先得江之津。
筠篮急脚走相送,侑以菊露之清醇。鲁阴先生不得吃,隔屋大叫呼西邻。
庖丁迎笑老饕喜,汲井洗出色胜银。筛香捣辣给爨妇,去头截尾娱众宾。
吾侪醉饱谢侯德,此乐何啻千万缗。吴王鲙残眇何许,阖闾城外犹风尘。
太羹玄酒久寂莫,世间滋味元非真。先生欲眠客且去,勿论张翰争羹莼。
鉴湖春水暖生波,几个归航载酒过。掩鼻东山将不免,伤心南浦竟如何。
纷纷白发交情在,耿耿丹心老泪多。安得相从天上去,玉堂清夜听鸣珂。
近代几人画山水,郭畀无人朱敏死。后之作者徒纷纶,得骨得皮谁得髓。
闻君扫却山居图,令我见之心独喜。前山环伏似虎蹲,后山奔腾若龙起。
缘溪草堂星散居,嘉树阴阴云旎旎。岂无采药古仙人,亦有看书两君子。
七十老翁居竹间,老去胡为在城市。君如有意肯相过,貌得沧江弄清泚。
彭山隔重湖,落日见孤塔。扬舲入空旷,烟树散鹅鸭。
山中老臞仙,万顷纤芥纳。乘风落珠唾,暝色远相答。
平生尔汝分,磁铁契已狎。万缘一笑空,个处无剩法。
方舟过谷隐,风雨寒霎霎。黎明带星归,尚及斋鼓踏。
临岐戒后会,梅熟新秧插。期我散缣楮,莫忘鸥盟歃。