凭阑一望白云重,松竹萧森裛露浓。
树外连漓流不断,依稀如听秣陵钟。
父母人皆有,仪刑自冕旒。
问安趋燕寐,拂晓过龙楼。
鹤驾严晨卫,鸡人彻夜筹。
兹闱天语接,飞栋月华收。
万姓齐呼舞,三宫款献酬。
小儒尤国切,几白九分头。
水浸楼台月,山围花柳春。
宸居一望近,风景四时新。
画舫断桥聚,清箫夹岸闻。
游人归去晚,车马闹红尘。
壁倚乾宁碣,龛笼大业僧。七年驰使路,两蹑石梯层。
寺以仁义名,当求仁义实。
只在毫釐间,遂分儒与释。
千载几万言,未能合为一。
大笑出门去,莫问成陈迹。
短梦瞢腾浊酒倾,梦回酒醒记分明。来如赴约霜前鬓,得不偿劳纸上名。
除是归田学元亮,不然叱石访初平。东风吹绿河桥柳,付与离人管送迎。
晓妆谁与画双蛾,湘浦秋风雁影过。江上不传芳信到,可堪明月夜来多。
万里辞吴会,经年滞越舟。两行乡国泪,独上海山楼。
飓母威难近,蛮云瘴不收。炎荒非我土,何事爱南游?
碧山山寺半崖悬,九九峰尖刺眼前。微濛夜气疑将雨,罨霭晨光别有天。
世界恍如开混沌,俗尘真不到林泉。许多螺髻迷苍翠,杲杲犹留几点烟。
细水围棋石,纤纤手自移。几年离雁荡,万里到天池。
浮玉春风后,小姑烟雨时。它年怀胜绝,魂梦亦清奇。