相识少相知,与君俱已衰。笙镛新宅第,岐路古山陂。
学道功难就,为儒事本迟。惟当与渔者,终老遂其私。
苍苍枫树林,草合废宫深。越水风浪起,吴王歌管沈。
燕归巢已尽,鹤语冢难寻。旅泊彼何夜,希君抽玉琴。
早年讲学似河汾,晚岁眈元异子云。莫怪临风齿牙落,乾淳一老已邱坟。
敢云自靖答君亲,兀兀沧桑劫后身。不信前车阵覆辙,未应先觉损天民。
海内依怙王文祖,五经纷纶井大春。正待中流同击楫,相看未分过江人。
旧日交亲原不薄,他生怨悱便何如。人间夭枉兼常痛,肠断丁三数纸书。
五湖云扰鏖中原,五马渡江江欲浑。关中帝子已北狩,洛下士族争南奔。
新亭英雄相对泣,国体艰危仅能立。姑熟甫见欃枪沉,历阳又闻䝟貐入。
江左夷吾身退高,廊庙重臣刘与刁。幼君母后等孤注,元舅鼠伏先遁逃。
将军精忠贯白日,气吞馀子前无敌。身冒白刃如无人,此身不知知有国。
二子从父身争先,父前子后同九泉。当时豪杰谁不死,一门忠孝今千年。
六朝往事随流水,将军至今犹庙祀。世间万事等飘风,只有忠孝传无穷。
乡里相逢簇绣鞍,客中重见别离难。新诗为写齐纨扇,一度相思一检看。
雨馀庭下紫薇芳,帘幕风清发早凉。细叶密攒红縠皱,纤枝交曳彩霞长。
清都旧许分星号,西掖曾容对省郎。怅望日边承露掌,何时相与照秋光。
醉墨纷纷尽雅才,等閒携酒探花来。
笙歌已散游人去,更逐东风拾落梅。
梅爱山傍水际栽,非因弱柳近章台。
重重叶叶花依旧,岁岁年年客又来。