十两新绵褐,披行暖似春。一团香絮枕,倚坐稳于人。
婢仆遣他尝药草,儿孙与我拂衣巾。回看左右能无愧,
养活枯残废退身。
赪锦支绿绮,韵同相感深。千年古涧石,八月秋堂琴。
引出山水思,助成金玉音。人间无可比,比我与君心。
清泠玉韵两三章,落箔银钩七八行。心逐报书悬雁足,
梦寻来路绕羊肠。水南地空多明月,山北天寒足早霜。
最恨泼醅新熟酒,迎冬不得共君尝。
一瓮香醪新插刍,双鬟小妓薄能讴。管弦渐好新教得,
罗绮虽贫免外求。世上贪忙不觉苦,人间除醉即须愁。
不知此事君知否,君若知时从我游。
命服虽同黄纸上,官班不共紫垣前。青衫脱早差三日,
白发生迟校九年。曩者定交非势利,老来同病是诗篇。
终身拟作卧云伴,逐月须收烧药钱。五品足为婚嫁主,
绯袍著了好归田。
花落鸟嘤嘤,南归称野情。月宜秦岭宿,春好蜀江行。
乡路通云栈,郊扉近锦城。乌台陟冈送,人羡别时荣。
李将军,虬髯戟列横秋冥。当关壁立万夫勇,扫空大漠无王庭。
一朝谢事东海上,皓首华颠气逾王。醉归叱咤灞陵尉,长揖嫖姚不相让。
欲将雄剑卖黄金,却把琵琶弹素心。凄清激烈风雨过,高楼五月如山阴。
君不见贺怀智,石槽铁拨云雷气。唐家供奉推第一,青史流传誇绝艺。
君不见康昆崙,指下鏦铮捷有神。玉盘骊珠千百转,春冰拆裂河流浑。
将军岳岳起当代,手挈二子成三人。即今狼居尽款塞,九边铁骑閒黄云。
明妃奉帚长信殿,娥眉不踏燕山尘。山西老将亦无用,金甲苔生土花重。
笳声寂静刁斗寒,但把琵琶学三弄。华堂秋空月满楹,朱弦翠幕流明星。
觞行乐奏豪兴发,快剑长戟纷争鸣。为君慷慨弹入塞,莫作琵琶亭下听。
历年有攸归,脩短良亦异。天乎不祚梁,斯人乃即世。
于皇元良资,盛德真岂弟。高文贯百家,妙学穷六艺。
悠悠悲徂年,凛凛尚生气。伟哉千载人,享此百世祀。
金朱焕灵宫,奔走恭祀事。遐瞻俨森寒,神雨倏复至。
伛偻奠椒浆,悲风肃兰佩。想像折芳馨,兹焉独长喟。
雨霁春湖阔,扁舟坐不还。放情亲白鸟,觅句赠青山。
从来好境遍人间,无奈劳生自欠闲。
江近时时吹白雨,楼高面面看青山。
歌声哀怨传三硖,行色凄凉带百蛮。
流落爱君心未已,梦魂犹缀紫宸班。