青李扶疏禽自来,清真逸少手亲栽。
深红浅紫従争发,雪白鹅黄也斗开。
斫竹穿花破绿苔,小诗端为觅桤栽。
细看造物初无物,春到江南花自开。
骑驴渺渺入荒陂,想见先生未病时。
劝我试求三亩宅,従公已觉十年迟。
甲第非真有,闲花亦偶栽。
聊为清净供,却对道人开。
(公病后,舍宅作寺。
)
可怜堂堂十八公,老死不入明光宫。万牛不来难自献,裁作团团手中扇。
屈身蒙垢君一洗,挂名君家诗集里。犹胜汉宫悲婕妤,网虫不见乘鸾子。
阳虫陨羿丧厥喙,羽渊之化帝祝尾。
前年侍玉辇,端门万枝灯。
璧月挂罘罳,珠星缀觚棱。
去年中山府,老病亦宵兴。
牙旗穿夜市,铁马响春冰。
今年江海上,云房寄山僧。
亦复举膏火,松间见层层。
散策桄榔林,林疏月鬅鬙。
使君置酒罢,箫鼓转松陵。
狂生来索酒,(贾道人也。
)一举辄数升。
浩歌出门去,我亦归瞢腾。
狄生臂鹰来,见客不会揖。
踞床咤得隽,借箸数禽入。
短后掬豹裘,犹溅猩血湿。
指呼索酒尝,快把长鲸吸。
半酣论刀槊,怒发欲起立。
北方老猘子,狂突尚不絷。
要须此慓悍,气压边烽急。
夜走追锋车,生斩活离级。
持归献天王,封侯稳可拾。
何为走猎师,日使群毛泣。
二八佳人细马驮,十千美酒渭城歌。
帘前柳絮惊春晚,头上花枝奈老何。
露湿醉巾香掩冉,月明归路影婆娑。
绿珠吹笛何时见,欲把斜红插皂罗。
轩裳大炉鞲,陶冶一世人。
従衡落模范,谁复甘饥贫。
可怜方回痴,初不疑嘉宾。
颇念怀祖黠,瞋儿与兵姻。
失身堕浩渺,投老无涯垠。
回看十年旧,谁似数子真。
孙郎表独立,霜戟交重闉。
深居不汝觌,岂问亲与邻。
连枝皆秀杰,英气推伯仁。
我従海外归,喜及崆峒春。
新年得异书,西郭有逸民。
?阳行先以《登真隐诀》见借。
?小孙又过我,欢若平生亲。
清诗五百言,句句皆绝伦。
养火虽未伏,要是丹砂银。
我家六男子,朴学非时新。
诗词各璀璨,老语徒周谆。
愿言敦夙好,永与竹林均。
六子岂可忘,従我屡厄陈。
窗明帘薄透朝光,卧整巾簪起下床。背壁灯残经宿焰,
开箱衣带隔年香。无情亦任他春去,不醉争销得昼长。
一部清商一壶酒,与君明日暖新堂。
路傍埋骨蒿草合,壁上题诗尘藓生。
马死七年犹怅望,自知无乃太多情。
廿年燕市客,尔外更谁存。逆旅推耆旧,他乡见子孙。
花香分玉殿,藜火直金门。笑我青衫敝,西风曳帝阍。