上林华盖逼,宫署紫垣开。疏阔经时序,淹留惜酒杯。
仙人栽杏去,学士看花来。几日应开遍,题诗许重陪。
清明南北异风烟,柳色莺声又隔年。客里登临情易倦,亲前笑语梦常牵。
官閒且觅题诗伴,禄薄翻资负郭田。强半春过成底事,悠然独酌望遥天。
旅庖欲禁自无烟,酒里中原熟食天。不分小桃红似火,为人儿女照鞦韆。
百舌声中柳色新,桃花何处斗青春。可怜涧道清如旧,不共当时洗足人。
老禅期客煮园蔬,少憩西邻日转初。万白千红好时节,断魂空付两龙驹。
天半秋风鸣万松,芫花半落夕阳红。
寮烟暗锁仙坛古,野意深藏丹灶空。
人採紫芝何处觅,我来白昼不相逢。
一声箫管笑扬袂,秋色满怀诗兴浓。
紫殿含云列,黄居吐日攒。人间杨柳色,天上得先看。
藻鲤腾文浪,华莺度玉栏。万年瞻郁翠,春象映游观。
底事东风大放颠,为花浑废夜深眠。赏心不有闰三月,老眼应虚春一年。
歌舞尽传天上曲,笑谈同是酒中仙。归时更爱东城道,月在秋千影外圆。
阴霾连日恶风生,老去愁多骨亦惊。天色昏昏转黄浊,春光冉冉又清明。
邻家醁酒初开瓮,游女香车不出城。须为杏花赊一醉,谁家园里有莺声。
出郭东门古道斜,独骑款段稳于车。春才三月已两月,村旧百家无十家。
山径低飞鬼蛱蝶,野塘竞噪官虾蟆。东风不奈晚愈恶,吹散满身杨白花。