买屋西楼好,诗中着卧龙。
青山相对处,黄檗最高峰。
小尽容书画,低犹俯竹松。
市声不到耳,惊梦是邻钟。
寒乡无异服,毡褐代文练。
日月望君归,年年不解綖。
荆扬春早和,幽冀犹霜霰。
北寒妾已知,南心君不见。
谁为道辛苦?寄情双飞燕。
形迫杼煎丝,颜落风催电。
容华一朝尽,惟馀心不变。
船动湖光滟滟秋,
贪看年少信船流。
无端隔水抛莲子,
遥被人知半日羞。
登高怀远戍,归路竟泯泯。别浦看帆影,前山望马尘。
徒伤千里目,谁托百年身。此意那能展,翻为石上人。
迎年何事更争新,怪底真成海外春。花历三时如热客,蓂开五叶俨浮尘。
幽姿岂必誇颜色,艳景难教信隐沦。输与寒梅仍应候,孤芳不肯早呈身。
身后有余忘缩手,
眼前无路想回头。
傩鼓逢逢志,江边岁又除。
哦诗犹古木,高枕尚僧居。
脚垢时忘洗,头蓬月懒梳。
自应尘事少,非我故耽书。
由来此母如吾母,再皋一卮复一卮。
最好年年作生日,碧兰黄菊与同时。
春日初长倦读书,夕阳流水荡空虚。扁舟聊复持竿去,意在青山不在鱼。
大道无门,千羞有路。
透得此关,乾坤独步。