洛阳城东西。
却作经年别。
昔去雪如花。
今来花似雪。
蒙蒙夕烟起。
奄奄残晖灭。
非君爱满堂。
宁我安车辙。
铁汉从来去就轻,当年乌府树风声。
福星临分人安乐,浊世如泥志洁清。
祠命忽传奸吏贺,归装绝少担夫惊。
退庵本惬家林兴,父老攀辕却有情。
月落霜繁深院闭,
洞房人正睡,
桐树倚雕檐,
金井临瑶砌。
晓风寒不啻,
独立成憔悴,
闲愁浑未已,
人心情绪自无端,
莫思量,休退悔。
独立阶前星又月,
帘栊偏皎洁。
霜树尽空枝,
肠断丁香结。
夜深寒不彻,
凝恨何曾歇,
凭阑干欲折。
两条玉箸为君垂,
此宵情,谁共说?
林雀归栖撩乱语,
阶前还日暮。
屏掩画堂深,
帘卷萧萧雨。
玉人何外去,
鹊喜浑无据,
双眉愁几许。
漏声看却夜将阑,
点寒灯,扃绣户。
雨晴烟晚,
绿水新池满。
双燕飞来垂柳院,
小阁画帘高卷。
黄昏独倚朱阑,
西南新月眉弯。
砌下落花风起,
罗衣特地春寒。
高台突兀燕山碧,黄金泥多土犹湿。晓日曈昽赤羽旗,燕王北面亲前席。
费尽黄金台始成,一朝拜隗人尽惊。谁知平地几层土,中有全齐七十城。
礼贤复雠燕始霸,遂与诸侯雄并驾。七百年来不用兵,一战轰然骇天下。
二城未了昭王殂,火牛突出骑劫诛。台上黄金少颜色,惠王空读乐毅书。
古来燕赵多奇士,用舍中间定兴废。还闻赵括代廉颇,败国亡家等儿戏。
燕子城南知几年,台平树老漫荒烟。莫言骐骥能千里,祇重黄金不重贤。
独立长堤上,西风满客衣。日临秋草广,山接远天微。岸叶随波尽,沙云与鸟飞。秦人宁有素,去意自知归。
剑外虽云远,外山信日闻。
漏天常泄雨,蒙顶半藏云。
万里飞凫舄,三年隐豹文。
茗芽春后好,应许故人分。
凤台虽旧址,亭榭斩新开。
荆棘榛芜去,江山气象来。
明君虞氏化,贤守次公才。
迟尔离丹穴,飞飞止此台。