度岁不相见,严冬始出关。孤烟寒色树,高雪夕阳山。
瀑布寺应到,牡丹房甚闲。南朝遗迹在,此去几时还。
七宝岂齐经,福多不离心。
心心心是佛,何处更堪寻。
春欲暮,
满地落花红带雨。
惆怅玉笼鹦鹉,
单栖无伴侣。
南望去程何许?
问花花不语。
早晚得同归去,
恨无双翠羽。
春欲晚,
戏蝶游蜂花烂熳。
日落谢家池馆,
柳丝金缕断。
睡觉绿鬟风乱,
画屏云雨散。
闲倚博山长叹,
泪流沾皓腕。
金翠羽,
为我南飞传我意。
罨画桥边春水,
几年花下醉。
别后只知相愧,
泪珠难远寄。
罗幕绣帷鸳被,
旧欢如梦里。
佳人名莫愁,采桑南陌头。困来淇水畔,应过上宫游。
贮叶青丝笼,攀条紫桂钩。使君徒见问,五马亦迟留。
金泥小扇谩多情,未胜南工巧织成。藤缕雪光缠柄滑,
篾铺银薄露花轻。清风坐向罗衫起,明月看从玉手生。
犹赖早时君不弃,每怜初作合欢名。
曾子别经月,想思如几秋。
不应和役叹,却为贾胡留。
雨后湖光满,梅边春意浮。
须君细商略,晴日共茶瓯。
老子曾从先觉游,后来文采继风流。胸中有意穷千古,笔下成章映九秋。
尘世利名无著莫,圣门事业要精求。咏归消息今犹在,鱼跃鸢飞会得不。
溪交流兮谷幽,山作屏兮层丘。
木偃蹇兮枝相谬,皇胡为兮于此留。
蔼冠佩兮充庭,洁芳馨兮载陈。
纯衣兮在御,东风吹兮物为春。
皇之仁兮其天,四时叙兮何言。
出门兮四顾,渺宇宙兮茫然。