昼静暖风微,帘垂客到稀。
画梁双燕子,不敢傍人飞。
春色二分过,花枝一半开。天涯芳草遍,游子几时回。
晓风吹月下长空,渐觉东窗日影红。寄语邻鸡莫惊觉,家山正在梦魂中。
一作九月九日岘山寄张子容
北山白云里,隐者自怡悦。
相望试登高,心随雁飞灭
愁因薄暮起,兴是清秋发。
时见归村人,沙行渡头歇。
天边树若荠,江畔舟如月。
何当载酒来,共醉重阳节。
一丘尝欲卧,三径苦无资。
北土非吾愿,东林怀我师。
黄金燃桂尽,壮志逐年衰。
日夕凉风至,闻蝉但益悲。
星罗牛渚夕,风退鹢舟迟。浦溆尝同宿,烟波忽间之。
榜歌空里失,船火望中疑。明发泛潮海,茫茫何处期。
山暝听猿愁,沧江急夜流。
风鸣两岸叶,月照一孤舟。
建德非吾土,维扬忆旧游。
还将两行泪,遥寄海西头。
四极虽云共二仪,晦明前后即难知。西方尚在星辰下,
东域已过寅卯时。大海浪中分国界,扶桑树底是天涯。
满帆若有归风便,到岸犹须隔岁期。
巴陵县前春水生,古墙苔色鹧鸪声。主人锦盖团空翠,携我岳阳楼上行。
楼上古像巾衣净,纯阳真人眠未醒。曾闻三醉作飞仙,颇恨不经微考證。
明明孔道侔天日,敢将伎俩淆心性。设有虚空铁笛声,正宜掩耳防吾听。
主人好怀靡休歇,清酤白粲杯盘洁。一眺平湖万里宽,澧兰薄暮吹香切。
缘思帝子下青冥,逍遥极浦聊弭节。树轮茷骫山气黑,荪壁椒堂愁菀结。
举觞欲酹惧非诚,愿遗我佩捐余玦。佩玦琮琤路杳茫,深烟密竹乱苍黄。
歌钟未撤忧思积,凭楼一啸楚天碧。
见说蓬瀛外,诸仙聚此岩。织缯馀旧杼,换骨弃空函。
石险江流急,峰危鸟喙缄。茫茫天壤内,境界自真凡。