碧烟障楼天欲暮,飞乌夜集芜城戍。
云外毕逋衔尾来,月明腷膊同枝语。
楼中有人辍机杼,玉笙怨咽凝江雾。
惆怅幽栖夜未阑,桂树秋风兰叶露。
连朝连夜雨,春尽转潇潇。
巷陌泥沾足,田畴水侵腰。
麦黄皆倒穗,桑冻不抽条。
花事今休矣,祈晴且救苗。
金井梧桐霜叶飞,寒乌哑哑中夜啼。
兰闺少妇停灯宿,梦见征人塞上归。
相思未诉乌惊起,千结柔肠碧窗里。
鹍弦羞涩掩瑶琴,线断红珠泪如洗。
啼哑哑,声不住。
牵辘轳,逐乌去。
邹阳休上书,缧绁非所耻。祸虽如风飙,义命有根柢。
次公从长公,讲经狴犴底。闻道在崇朝,夕死亦可矣。
刑以惩小人,怀之在君子。匕鬯苟不隳,何妨惊百里。
委运与思愆,并行正相倚。古人大业成,皆自忧患始。
王气中原尽,衣冠海外留。雄图终未已,日日整戈矛。
春气上空林,夜声落寒井。了然斗室间,坐怯良宵永。
落地杨柳风,入帘海棠影。烟薄上树消,月微露云冷。
能令万籁空,方知一时静。
素德式昭兮何写奕,玄质从化兮为洁白。符仁孝兮叶佳册,见祥瑞兮流圣泽。
柴门雨歇履声闻,径草春香尽种芸。绿醑花前消永昼,白衣天外看浮云。
三人入座无残客,终日开窗有此君。芳草不堪怀远道,梦中金虎阖闾坟。
贱妾有所思,良人久征戍。笳鸣塞城表,花开落芳树。
白登澄月色,黄龙起烟雾。还闻雉子斑,非复长征赋。
径藓痕沿碧甃,檐花影压红阑。今年春事浑无几,游冶懒情悭。旧梦莺莺沁水,新愁燕燕长干。重门十二帘休卷,三月尚春寒。