立身荣贵复何如,龙节红旗从板舆。妙略多推霍骠骑,
能文独见沈尚书。临风高会千门帐,映水连营百乘车。
他日感恩惭未报,举家犹似涸池鱼。
西风峭急愁云结,镇日闭门春事劣。几回伫旭射窗纱,褰帘又诧红梅折。
年年二月乱花香,今年尚堕前年雪。柴扉萧索客来稀,剧谭谁伴玲珑舌。
步兵习懒爱沉酣,文园耽句成消渴。常闻外靖难内宁,随身小病何须绝。
忽然长啸盼吴钩,离奇病骨非雄桀。平生壮志勒燕然,会须踏碎千山月。
丈人刘览古人齐,间通弘景岐黄说。奚奴松下晒书回,连云剪药清泉冽。
石铛曾否煮金樱,相诒乞在蒲觞节。
虚闻将帅拥彤戈,勇锐谁如马伏波。几处烽烟连夜急,四郊风雨向秋多。
最怜绝汉歌《黄鹄》,却怪长安餍紫驼。俯仰乾坤增感慨,悠悠身世定如何。
郑公负才名,流落四十年。
高视隘八荒,天寒坐无毡。
忘形赖司业,时与送酒钱。
嗟予樗栎材,臃肿世所捐。
云何附青云,拜赐追前贤。
开壶对青樽,内愧颜靦然。
公乎廊庙姿,直干上参天。
袨服群娃宫,不虞姑争妍。
陋儒气填臆,感慨聊自宣。
辱惠不知报,强歌成短篇。
似闻疏雨打篷声,枕上悠扬梦半醒。
明日觉来浑不记,隔船相语过前汀。
方壶客去偃云床,槐柳阴阴日逢长。
睡起不知天早晚,问人山顶是斜阳。
卢家少妇郁金香,海燕双栖玳瑁梁。
九月寒砧催木叶,十年征戍忆辽阳。
白狼河北音书断,丹凤城南秋夜长。
谁为含愁独不见,更教明月照流黄?
金沟河上柳千条,濯濯轻阴覆画桥。华夹御城涵晓日,波回仙沼应春潮。
曾闻献赋趋三殿,想见承云丽九霄。欲听钧天尘梦隔,苏台凉月夜寥寥。
禺山金碧路,此地饶英灵。送君一为别,凄断故乡情。
片云生极浦,斜日隐离亭。坐看征骑没,惟见远山青。
四十九变化,一十三死生。翕忽玄黄里,驱驰风雨情。
是非纷妄作,宠辱坐相惊。至人独幽鉴,窈窕随昏明。
咫尺山河道,轩窗日月庭。别离焉足问,悲乐固能并。
我辈何为尔,栖皇犹未平。金台可攀陟,宝界绝将迎。
户牖观天地,阶基上杳冥。自超三界乐,安知万里征。
中国要荒内,人寰宇宙荣。弦望如朝夕,宁嗟蜀道行。