自怜随分有仙踪,曾宿金庭第九重。
谁谓谪官真俗吏,还登庐阜最高峰。
坐头平揖千岩月,枕底微闻二寺钟。
归去林泉缘更熟,定应春梦却过从。
台下衣冠已化尘,台前颜色尚如新。
林泉合是修行社,岩穴谁非避世人。
好鸟岂知当日事,幽花何似昔时春。
老僧不解论今古,应笑徘徊问隐沦。
展开阅读全文
舳舻泝隋堤,积潦涵楚甸。
大帆挂长樯,薰飚借良便。
气张中军旗,势疾强弩箭。
浪头喷飞雪,波心落流电。
或如春雷振,又若疾雨溅。
天空文鹢归,珠媚渊龙战。
久来去意切,幸此行色变。
舟子啸引项,挽夫喜盈面。
揭篙无施劳,跃马莫我先。
行吁思景附,坐指交勇羡。
日阴未顷刻,道里历宇县。
津亭倏渡淮,官堠俄入汴。
盛夏草树齐,远水苹藻遍。
晚景稍可爱,少瞬不再见。
我非欲速者,疾目憎转眩。
衣袂聊虚凉,心焉独安宴。
向夕风少休,迟留乐幽倦。
青萝翠竹锁禅关,门对松林第一湾。
白发老禅应有道,等闲随客达前山。
雨过山城日又西,西风一阵木犀开。
莫将心事凭秋雁,恐带边愁入梦来。
渔歌听尽欲狂吟,一径人家柳影深。
天意似嫌花信早,东风吹雨又成阴。
岩边结屋与樵邻,流水桃花几度春。
行到碧云无尽处,深山怪木老如人。
羽客朝元地,遣坛古寺中。
炼成丹龟在,骑去鹤巢空。
江国家书少,秋台寒草生。
无人来远渡,尽日上高城。
落照悬渔布,孤烟起戍营。
东篱故园菊,又向酒中倾。
待月滦水上,天寒月无魄。重云委城隅,秋色连径白。
北邻有嫠妇,南邻足愁客。昏灯照梦魂,风雨满沙碛。