陇头二三月,杨柳黄绿丝。郎行杨树下,骢马金络羁。
马瘦不忍鞭,柳弱不堪折。出谷复入谷,落日独行客。
水流陇山下,郎行陇山上。陇水东南流,与郎常相向。
擒得南单于,能解单于歌。马鸣边地黑,同行皆念家。
军书十二勋,金貂紫裤衣。郎从左边过,不知是阿谁。
赛罢祠山赛二郎,酒行明日欲祠张。
愚民可是都忘本,香火何曾到杜康。
雨后前溪两岸平,云归向晚一天晴。炊烟直上风初定,瀑布高悬山欲倾。
驱犊缓鞭防路滑,钓鱼收艇倚桥横。贫家茅屋真堪羡,偏有铜壶滴漏声。
前月相过了无恙,小窗画卷手亲开。
不知翁作仙游去,忽见儿封圹记来。
寂寂芸居香不断,恓恓公坞韵堪哀。
客中为洒秋风泪,尚想吟魂绕夜台。
蓍草占秋动,蓬秋早得归。
本非为事迫,不欲兴心违。
波净孤萤度,宵凉数叶飞。
远怀高卧者,微月闭松扉。
吹面东风竖绿蓑,诗翁七十醉婆娑。
放怀自号天随子,知我无如春梦婆。
吟有小奚磨破砚,卧看赤脚踏行窝。
太湖争似黄湾阔,高浪粘天独笑过。
春风应应至,寸草亦知时。人生非木石,谁能无所思。
桃花乱愁眼,柳叶忆蛾眉。所思良不遂,愿言何可期。
垂鬟不语立花阴,忽向东风泪满襟。长记湖边寒食节,柳丝曾折赠同心。
东风敲碎玉阑干,蝴蝶纷飞梦欲残。
翠被压床银烛暗,夜深谁问海棠寒。
雨晴烟晚,
绿水新池满。
双燕飞来垂柳院,
小阁画帘高卷。
黄昏独倚朱阑,
西南新月眉弯。
砌下落花风起,
罗衣特地春寒。