依然临送渚,长望倚河津。鼓声随听绝,帆势与云邻。
泊处空馀鸟,离亭已散人。林寒正下叶,钓晚欲收纶。
如何相背远,江汉与城闉。
双径在吴浙,实为山之雄。天目如屏拥其北,钱塘似练纡其东。
重峦叠巘不知几千万,但见五峰秀色崷崒摩青空。
下有跋陀神龙窟,上有睹史夜摩宫。晴云暖霭生岩松,朝开暮合无终穷。
祖师据此鞭麟凤,森罗万象明真宗。纳须弥兮于芥子,卷法界兮于针锋。
本源自性有常分,宁须妙用求神通。俨如鹿园与鹫岭,紫金光聚人天中。
说法至今犹未散,天华似雨飘空濛。
虚堂风露夜泠泠,閒咏凫鹥乐在泾。赏兴不忘秋水寺,宦情偏厌绿莎厅。
薇花分影红连座,曲米浮香绿满瓶。更拟沧洲问消息,且教黄鹤养脩翎。
劳劳亭下路东西,翻遣行人到此迷。
山鸟似经离别过,至今不敢尽情啼。
大将分符自朔庭,出师江汉肃南征。
贺兰不救睢阳厄,无忌难收邺下兵。
唇齿百年谁复恤,简书千里漫多情。
西风一剑英雄泪,已逐寒江日夜声。
玉阙金门紫气寒,干戈虎士列桓桓。銮坡日永移天仗,仙掌云深捧露盘。
犀角不颁朝士带,鹿皮思制野人冠。江南何处秋风岸?绿水芙蓉许独看。
群山耸秀水流清,卧虎奔蛇绕郡城。况是车书同盛世,尽令夷獠作编氓。
花纹土布兼丝织,黑石畬田带火耕。我续舆图考形胜,上游真足控蛮荆。
日暮秋风起,关山断别情。泪随黄叶下,愁向绿樽生。野路归骖转,河洲宿鸟惊。宾游宽旅宴,王事促严程。
生长湖山曲。羡吴儿、呼吸湖光,饱餐山渌。世外不须论隐逸,谁似先生冰玉。自骨冷、神清无俗。我不识君曾梦见,炯双瞳、碧色光相烛。遗妙语,看不足。生平高节难为绩。到如今、凛凛风生,言犹可录。不作相如封禅藁,身后谁荣谁辱。争肯效、白头吟曲。好与水仙为伴侣,傍西湖、湖畔脩脩竹。时一酹,荐秋菊。范文正岳阳楼记:庆西四年春,滕子京谪守巴陵。越明年,政通人和,百废具兴。乃重修岳阳楼,增其旧制,刻唐贤今人诗赋于其上,属余作文记之。予观夫巴陵状,在洞庭一湖。衔远山,吞长江,浩浩荡荡,横无际涯,朝晖夕阴,气象万千,此则岳阳楼之大观也,前人之述备矣,然则北通巫峡,南极潇湘,迁客骚人,多会于此,览物之情,得无异乎!若夫霪雨霏霏,连日不开,阴风怒号,浊浪排空,日星隐耀,山岳潜形,商旅不行,樯倾楫摧,薄暮冥冥,虎啸猿啼。登斯楼也,则有去国怀乡,忧谗畏讥,满目萧然,感极而悲者矣。至若春和景明,波澜不惊,上下天光,一碧万顷,沙鸥翔集,锦鳞游泳,岸芷汀兰,郁郁青青;而或长烟一空,皓月千里,浮光耀金,静影沉璧,渔歌互答,此乐何极。登斯楼也,则有心旷神怡,宠辱皆忘,把酒临风,其喜洋洋者矣。嗟夫!予尝求古仁人之心,或异二者之为。何哉?不以物喜,不以已悲。居庙堂之高,则忧其民;处江湖之远,则忧其君。是进亦忧,退亦忧。然则何时而乐耶?其必曰:先天下之忧而忧,后天下之乐而乐欤!噫,微斯人,吾谁与归!时六年九月二十五日记。
仙花笑尽石门中,石室重重掩绿空。
暂下云峰能几日,却回烟驾驭春风。