蓼花新涨动孤城,千尺虹梁截岸横。欲系仙帆无那远,中流箫鼓望双旌。
问君何所思,迢递艳阳时。门静人归晚,墙高蝶过迟。一双青琐燕,千万绿杨丝。屏上吴山远,楼中朔管悲。宝书无寄处,香毂有来期。草色将林彩,相添入黛眉。
疏散元非用世才,日高林户尚慵开。
为怜湖上青山好,行到冬青树底来。
戚戚多忧思,悠悠悲夜长。摄衣坐窗间,仰睇明月光。
明月有盈亏,轨度岂无常。南箕与北斗,万古不更张。
人事有大谬,天道信茫茫。泠泠山下泉,汨汨谷中源。
中有双鲤鱼,浮游戏波澜。江汉岂不深,欲往道无缘。
风云谅难遇,栖栖守故渊。但恐勺水枯,终为渔者怜。
感此令人悲,置身良独难。
玉洞仙桃万树花,楼台彷佛蔡经家。神丹炼就何曾服,乞与山童饲白鸦。
山险疑无路,萦回一径通。
钟声寒瀑外,塔影夕阳中。
窗出茶烟白,炉分葑火红。
禅房遇耆旧,清话数霄同。
香篆烟销夜气清,篝灯开卷遣间情。
半窗月落梅无影,三径风来竹有声。
乐道何须图富贵,读书元不为功名。
白云满榻便高卧,欹枕诗成梦不成。
睡眼朦胧撑不开,鸡声唱晓梦惊回。
竹炉尚有残冬火。柏酒初斟新岁杯。
身世百年如梦幻,功名两字已心灰。
门无贺客清闲甚,自汲寒泉浸古梅。
芙蕖开处傍池亭,花结双头媚晚晴。
两隗骈肩如欲语,二乔并首似含情。
同心净植真奇种,联蒂腾芳以瑞名。
若使濂溪当日见,爱莲有说恐难评。
饮者之名历代传,刘伶李白酒中仙。六旬花甲须臾事,人世几何享百年。