溪枫一萧瑟,溪柳四缤纷。
年事有如此,吾生何足云。
登高欠能赋,有感在斯文。
欲向洲前问,哀音不可闻。
路落林湾得小庵,轩窗都在万松间。
兹游不为寻僧至,更拟缘云度一山。
了知人事近天机,苍狗斯须变白衣。
逋客几回惊鹤怨,弋人终日慕鸿飞。
由来灾怪自珠玉,不以贱贫安布韦。
我鬓已霜君可料,况堪七十古来稀。
满城灯市荡春烟,宝月沉沉隔海天。
看到六鳌(áo)仙有泪,神山沦没已三年!
三年此夕月无光,明月多应在故乡。
欲向海天寻月去,五更飞梦渡鲲(kūn)洋。
满城灯火荡漾着一片春烟,天色阴沉,月亮隐在海天的那边。
看到鳌山灯彩,引起了仙人流泪,海外的神山已经沉沦三年!
三年后的今夜天空不见月光,美丽的月亮大概在台湾故乡。
想到海天之外去寻找明月,半夜里做梦,神魂飞渡重洋。
六鳌句:这里借指鳌山,是把灯彩迭成山的形状;仙是作者自比,因看鳌山灯彩联想到后句的神山沦没而伤心流泪。神山:《史记·秦始皇纪》:“海中有三神仙:这里指台湾岛。
五更:以前把一夜分成五更,一更大约两小时,此处指深夜。鲲洋:台湾南部有海口名七鲲身台湾岛,鲲洋,指台湾海峡。
晚云撩乱商量雪,家傍梅花合有诗。
不寄一枝春苦吝,相思五夜梦先知。
乘云而下惟姑射,得圣之清者伯夷。
已戒管城三盥沐,讵令空手对冰姿。
灯火满城公不来,为公雕句洗尘埃。春愁不到城西寺,更约梅花缓缓开。
白酒红灯称意春,知公未免踏黄尘。绳床好在休相忆,输与琅琊浃上人。
爱客情何厚,肩舆到所居。樽醪携腊蚁,盘错间春鱼。
雅意忘年契,高怀胜日雩。剧谈移永昼,未儗促归途。
虎踞龙蟠入望边,钟山瑞霭翠相连。仰思圣祖开洪业,定鼎宜过忆万年。
凯风长群物,赤日流正阳。幽居似嚣烦,嘉树亦阴凉。
偶坐方丈间,吾非厌华堂。爱此真不材,保彼千载长。
仰视龙蛇形,屈蟠正苍苍。忽疑翠羽葆,何以居我傍。
吾闻高盖人,专宠来百殃。我独安隐幽,入鸟不乱行。