曾见王郎海上行,十年重晤凤皇城。消磨花月新诗卷,沉郁风云旧酒兵。
往事欲谈宜痛哭,此生贻误是浮名。尊前豪语劳君记,孤负移山志不成。
清辰采菊东山阳,紫茎绿叶垂幽芳。世人贵薏贱真菊,弃置在野容堪伤。
萧敷艾荣苦迫压,谁复过问荒丘旁?秋霜杀物百卉死,若抱晚节天为彰。
空山无人蔚深秀,正色独得中央黄。流传伪种世竞采,柴色夺正工时妆。
此花隐逸应鲜识,山中开并神芝光。我生于时得秋气,独寡时好成清狂。
黄金照耀忽满谷,采撷宁使英华藏。度阡越陌野则获,烟萸露柏珍同囊。
贵之为宝贱则草,齐东野语非吾诳。要之摧折世俗手,毋如老死荒山荒。
吁嗟乎!故园有菊看不得,开傍战场空太息。采花酿酒强作欢,共保风尘好颜色。
七月边烽动,三河兵气扬。乘秋发猛士,计日缚名王。
剑倚云霄迥,旗连海雾长。燕然一片石,终古有馀光。
夜色冷深宫,丽人眠复起。风生绿桂枝,月落银塘水。
长淮十月北风高,判袂临津首屡搔。草草旅装方揽辔,勤勤别酒更持螯。
扁舟君去良多况,间道子归岂惮劳。行矣馀杭期会在,早来江上看寒涛。
君恩同造化,普物物不知。敢恃如花色,能令雨露私。
玉壶秋夜永,罗幌度流萤。空阶步明月,谁解此时情。
非谪非真是甚仙,紫云横截大罗天。依稀记得人间事,十四封纱二十年。
杏花庭院廉纤雨,火暖博山飞碧缕。金笼鹦鹉晓惊寒,似隔红窗共人语。
画阑十二春迟迟,忍闻别院争弹棋。妆罢日长无个事,华笺自写留春词。
柳带袅风成百结,海棠零落胭脂雪。笑携女伴踏苍苔,漠漠香尘污罗缬。
九重春色金银阙,冠带将军尽羽林。上苑春莺随柳啭,西宫午漏隔花深。
天开阊阖收金锁,帘卷奎光听玉音。白发儒臣卖词赋,《长门》应费万黄金。