清霜入林山叶赤,烱烱寒蟾照空碧。千尺孤峰倚绛霄,俯仰乾坤一秋色。
高怀本与山水同,闲踪得伴渔樵翁。纵谈不及尘世事,笑指天外南飞鸿。
披图景象看如此,双目顿令清似水。欲凭粉墨写蓬瀛,更拂溪藤寻画史。
羃羃护云衣,巉巉露山骨。
老木依苍岩,密布荫清樾。
乞我片席地,脱巾露华发。
横竹呼秋风,修藤步明月。
兹焉甘终老,梦断帝京阙。
何必学王郎,昂首但拄笏。
草履麻衣也自华,杖藜徐步定谁家。山人欲访冈头竹,厌看春来市上花。
海天空阔九皋深,飞下松间听鼓琴。明日飘然又何处?白云与尔共无心。
自织春风金缕衣,穿红度翠往来飞。柳堤暗捲丝千尺,花坞横抛锦万机。
时见枝头捎蝶去,不愁壁上化龙归。羞同杼柚劳红女,一掷迁乔愿有违。
万点芙蓉午夜芳,醉看疑是水云乡。兰釭照破西湖梦,火树烧残太液香。
焰暖应愁擎夜雨,烬寒不为倒秋霜。元宵庭院东风晓,零落红衣绕画梁。
千峰落日阴,闪闪鸦飞尽。
隔树暗鸣泉,苍茫路难认。
何处远归樵,山花红插鬓。
湘浦离应晚,边城去已孤。如何万里计,只在一枝芦。
迥起波摇楚,寒栖月映蒲。不知天畔侣,何处下平芜?
几行归去尽,片影独何之。暮雨相呼失,寒塘独下迟。
渚云低暗度,关月冷遥随。未必逢矰缴,孤飞自可疑。
师居中禁寺,外请已无缘。望幸唯修偈,承恩不乱禅。
院多喧种药,池有化生莲。何日龙宫里,相寻借法船。
彤庭沈沈月华满,珠帘暗带红霞捲。春光常在绣帏中,化机不属天工管。
金壶谩泻琼瑶浆,壶中一刻如年长。舞腰袅袅轻贴地,遏云音乐催高翔。
别院风光春正好,银烛高烧照晴昊。警露非无阆苑禽,听歌自有天山鸟。
窗前琪树摇玲珑,玉炉香烬落花风。纫衣自习越溪事,那知银箭浮铜龙。
霄汉低回天咫尺,抱衾拥帚皆恩泽。素娥薄相为僭趋,女伴相逢不相识。