病童随瘦马,难算往来程。野寺僧相送,河桥酒滞行。
足愁无道性,久客会人情。何计羁穷尽,同居不出城。
踯躅花开黄鸟吟,春城送别柳阴阴。故人共洒临岐泪,逐客空悬恋阙心。
白发流年嗟落魄,青山归梦忆登临。金溪此去多乘兴,不似看花醉故林。
吴俗今应变,楚材昔共闻。试看铸人术,岂尚雕虫文。
骢马回江树,弦歌散海云。史书征德化,更是一冯君。
返真难合道,怀旧仍无吊。浮俗渐浇淳,斯人谁继妙。
声容在心耳,宁觉阻言笑。玄堂闭几春,拱木齐云峤。
鹤传居士舞,猿得苏门啸。酹酒片阳微,空山想埋照。
东水将孤客,南行路几千。虹翻潮上雨,鸟落瘴中天。
谪去宁留恨,思归岂待年。衔杯且一醉,别泪莫潸然。
江南方溽暑,何事独言归。赤日齐纨扇,清风越苧衣。
橹声鸣鹭渚,帆影掠渔矶。万里青冥阔,行看一鹗飞。
泰山雄跨齐鲁东,自古以来称岱宗。造化钟神插天表,文人日观罗诸峰。
氤氲元气互吞吐,时见层云生荡胸。触石而起肤寸合,顷刻瀰漫横太空。
曾不崇朝雨天下,坐令四海歌年丰。惟我藩垣老方伯,仰韩素与兹山同。
百万苍生属摩抚,熙熙共陟春台中。天瓢在手慰民望,一心默会神明通。
欲云而云雨而雨,川岳效灵无不从。仁恩洋溢洽东土,嘘枯起瘵苏疲癃。
遥望春云蔽岩壑,官舍坐对心神融。顿使移来在窗几,笔端意匠资良工。
山藏云气自巀嶪,云连山色常溟濛。只今春云满琼岛,悠扬日护蓬莱宫。
久待公来作天瑞,轮囷粲烂昭时雍。会当乘之起东海,直至天门之九重。
文明有象众咸睹,五色夹日随飞龙。
腐烂文章仗琢磨,饥驱万里逐风波。长安亲见知交少,南粤还愁瘴疠多。
家返钱塘身又去,书传梅岭雁难过。却伤无计留琴剑,挥泪离亭一浩歌。
谩誇远水与遥岑,城市山林此又寻。南浦雨过湘簟爽,西峰云起晓窗阴。
忘形礼数捐虚谬,坐客尊醪任浅深。借问当时河朔饮,可能来往有高吟。
春风陌上惊微尘,游人初乐岁华新。
人闲正好路旁饮,麦短未怕游车轮。
城中居人厌城郭,喧阗晓出空四邻。
歌鼓惊山草木动,箪瓢散野乌鸢驯。
何人聚众称道人,遮道卖符色怒嗔。
宜蚕使汝茧如瓮,宜畜使汝羊如□[鹿下菌字去草头]。
路人未必信此语,强为买符禳新春。
道人得钱径沽酒,醉倒自谓吾符神。