无累无机祇任缘,一斋长掩古松边。
寒垂白发过深雪,不下青林知几年。
木叶当薪烧更暖,薑苗为屦著难穿。
竟何人问东林社,时引清流灌碧莲。
群儿只解秘金玉,百岁作痴空润屋。君家胜味渠不知,掉头归来北窗读。
插架整整三万签,谁何有书真不然。是中文字到蝌蚪,补亡应得由庚篇。
异锦千囊更妙好,中有玉奁藏小草。不烦脱帽苦挥毫,漫说惊蛇杂飞鸟。
摩挲鼎彝自笑语,碧晕堆花久瘗土。悬知百好堕儿戏,此物一出吞万古。
客来错恶初不解,把玩慇勤定为怪。我知此老极不浅,规模正欲超三代。
如何,遣情情更多。永日水堂帘下,敛羞蛾。六幅罗裙窣地,微行曳碧波。
看尽满池疏雨,打团荷。
无情造物有情天。欲问总无言。一片愁城,四围愁阵,肠断又今年。
生涯如此何堪病,触目倍凄然。杨柳风和,梅花香冷,春也学寒暄。
鳌极天初补,娥池月已修。鲜飙生广厦,清旭映垂旒。
玉漏聪无壅,重瞳视不流。凝神思燕翼,虚己纳鸿猷。
章撤金炉灺,筵收玉斝浮。甘泉归步远,太液便程优。
鹦鹉栖宫树,鵁鶄避客舟。商耆戋汉币,瀛俊膳唐羞。
名辈应相语,明时岂易酬。徘徊西掖晚,雁影度延秋。
元年正月初,运使莅江浙。
二月开衙门,上下总怡悦。
明恩隆委任,疏钝愧忝窃。
四月草寇生,民灶被残劫。
场官殒八人,煎办顿阻节。
分司两道出,招抚心力竭。
十月大课成,幸且无亏折。
省垣诸公相,筵燕每攀接。
和气蔼如春,鱼水喜相得。
家有黄马驹,日夕畏踶啮。
平章换青鬃,裁银补吾缺。
因得与子槃,求姻细抡择。
戊子王氏女,偶与龟筮叶。
遂于十月间,随宜为昏结。
念汝一载余,音问成远隔。
劳我昼夜思,梦寐常切切。
恐汝疾病生,忧汝门户迫。
道路常阻修,端便不可索。
颇闻湖广传,今年丰稼穑。
老怀虽少慰,汝信终未阅。
寥寥乡里人,惘惘嗟久别。
朝用心所亲,此际想疲苶。
治家诚不易,要自有规划。
往昔唐棣生,说令为汝厄。
倍田增税亩,赋役苦重叠。
病根坚莫除,此害最深刻。
其类繁有徒,相妒每中热。
汝但循天理,勿与致唇舌。
年来我身安,第益须鬓白。
行步甚轻快,颜面亦光泽。
人皆爱我健,言有卫生诀。
卫生能寡欲,应在寿者列。
念念想吾蒲,为汝安第宅。
上疏乞归田,此意已先决。
致仕许老臣,纶音载条格。
迩来复苏州,张寇就夷灭。
仲冬伐方氏,一月报三捷。
遣子赴京师,懔懔归有德。
太平看有象,登用多俊杰。
法度尚严明,分寸惧违越。
新添十九场,盐课又增额。
钱粮诚重事,利害非琐屑。
忡忡郁深忧,怀抱时痞塞。
遣伻令远归,于汝还细说。
亲眷好情密,邻里要和协。
种艺贵先时,修身莫中辍。
小人须善处,奴仆简嗔责。
树为丘陇看,祀为宗祖设。
不可视泛常,时岁忘造谒。
杭州古名郡,来者常不绝。
题诗寄平安,老泪迸昏睫。
一一谢亲知,无状恕老拙。
自喜茅斋僻,经时草木深。
见人稀倒屣,抱膝或长吟。
疏雨喧庭雀,闲窗澄夕阴。
会心方在寡,碌碌岂知音。
老气盘空,才名照世,万里秋风行色。人物中朝第一,司马题桥,班生投笔。
记承流宣化,早威声,先驰殊域。看吟鞭、笑指关河,历历当年曾识。
自古人心忠义,白水朝宗,众星拱极。铜柱无端隔断,两戒平分,天南地北。
念瞻依丹阙,捧红云、金泥调屑。到明年归对西山,细说安边妙策。
暗数流光似掷梭,平生事业愧蹉跎。不堪卧病经旬久,添得新愁万种多。
篱菊幽香才破萼,井梧凉叶乍辞柯。扶筇试向窗前看,强学吟翁一醉歌。
地尽炎荒瘴海头,圣朝今又放驩兜。
交州已在南天外,更过交州四五州。