抱影吟中夜,谁闻此叹息。美人适异方,庭树含幽色。
白云愁不见,沧海飞无翼。凤皇一朝来,竹花斯可食。
绿盖半篙新雨,红香一点清风。
天赋本根如玉,濂溪以道心同。
不禁清瘦怯风霜,远信先凭驿使将。
楼上笛声吹旧曲,鉴中人面学新姜。
飘零院宇仍多思,点缀帘栊亦自香。
留与春风共流转,凭谁试与祝东皇。
正是园林花木衰,冰姿玉洁出疏篱。
月中瘦影道傍见,江上寒香人不知。
时节惊心非故物,簿书满眼欠新诗。
碧云暮合关山远,拟折琼英寄所思。
并州天下脊,人物见遗英。
乱复归何处,贫甘送此君。
天高卿月满,云静使星明。
二老恩波阔,扶蓑强一行。
西北有高楼,氛氲临大路。
飞檐转春风,绮窗琐云雾。
皎服者谁子,倾城北容与。
娟娟长眉青,不受脂泽污。
娉婷惜不嫁,恐为荡子悮。
写心泛清瑟,独不怨迟暮。
尺幅丹青一抹秋,山容清瘦似工愁。何时盖顶苍崖下,收拾云烟作卧游。
圆绿风翻翡翠云,娇红露淡石榴裙。
采莲声隔花深处,应有鸳鸯梦里闻。
青松宿鹤磵泉流,云意迟迟山意秋。
一曲广陵休尽奏,月寒天地古人愁。
小立烟波上,江湖兴未忘。败梧风舞叶,寒菊露滋香。
目逐去云断,愁随流水长。莼鲈秋正好,飞棹访沧浪。