常侍菟裘地,停车试一过。
草凄幽砌冷,云白远山多。
过午移花影,因风听鸟歌。
小塘春水满,犹是旧恩波。
银河倒挂青山顶,苍虬偃卧芙蓉冷。烟峦深处起楼台,双双人在蓬莱境。
我观斯人非避秦,韬辉伏耀全天真。盍簪爱话无生事,恐教名利萦兹身。
霜叶林边秋色映,桂花香里行厨净。弹琴惟取古为音,漉酒还将清比圣。
逍遥此乐人间稀,洁已由来世所讥。只今四海皆乐土,不羡羊裘钓石矶。
山茶赤黄桃绛白,戎葵米囊不入格。庭中忽见安石榴,叹息花中有真色。
生红一撮掌中看,模写虽工更觉难。诗到黄州隔千里,画家辛苦费铅丹。
三十年华一瞬中,汝今而立我成翁。关山遥隔频烦雁,琴瑟相谐诗兆熊。
建国持身能俭约,致知树志效工农。明朝喜看春梅发,聊藉诗筒作酒筒。
月在中,井水明,匪井水之明,姑之心。今日为王氏姑,明日为李家妇。
茑萝系乔枝,同心誓相守。金镮双威甤,母欲夺之。
金镮不可断,姑心不可转。金镮可断,井水可浊。姑心不可转,姑身不可辱。
母知有姑,姑知有夫。鸳鸯铩其羽,安能傍鸥语?生不同室,死或同穴。
井水之清,金镮之贞。
为云为雨定成虚,醉脸笼娇试粉初。举国春风避姚魏,换胎天质到黄徐。
百年金谷凭栏袖,三月扬州载酒车。我欲禅居净馀习,湖滩枕石看游鱼。
桂轮香满。送寒色、轻风剪剪。又还是、幽窗人静,梅影参差初转。念少年孤负芳音,多时不见文君面。漫快泻琼舟,浓熏宝鸭,终是心情差懒。谩就枕,浑无寐,□听彻、天边飞雁。闲愁消万缕,如何消遣。绣衾□忆鸳鸯暖。细思量、遍倚屏山,挑尽琴心,谁识相思怨。休文瘦损,陡觉频移带眼。
渺渺别离愁,皎皎春江月。清愁抱月飞,月没愁未没。
光景信不殊,人乃千里隔。噫嘻乎,人从两地看明月,月自天看两地人。
安得此身作此月,碧天夜夜来相亲。
少年裙屐誇乡国,酒痕衫色。剑阁烟鬟千点绿,甚日归得。
使君名姓在,小儿能识,雨丝如织。别后相思灯下忆,汉水无极。
我本不羁士,少年知远游。结交尽豪俊,英风邈难俦。
浩然志四海,垄断非所求。群雄乱天纪,誓将除国雠。
驱马向京邑,道路阻且修。旷望空叹息,失计成淹留。
时哉苟未会,白璧宁暗投。耻同五鼎食,笑视千金裘。
袁丝尚游侠,枚皋事俳优。知己竟不遇,行藏谁与谋。
白日如逝水,冉冉春复秋。人生久羁旅,岂不怀故丘。
芳时倏徂谢,悲绪寒飕飕。容华易憔悴,安能常黑头。
放歌吴门市,洗耳长江流。虽然不得意,常为苍生忧。
心随去雁远,目送孤云愁。夫子东海裔,济代多良筹。
既无陈仲举,虽贤罕见收。何如共脱屣,速驾赴沧洲。