秋风吹空一横扫,秀桐芳蕙经宵老。晨鸡惊起穷丈夫,心骨调残感霜草。
独起过君喜君在,鹴裘同就旗亭解。酒酣气壮把袂归,吾曹心过中区大。
君不觉丰城两龙思延平,气凝愁紫牛间横。神物际会当有时,洛阳楼上逢张卿。
古人率自穷途起,景略执畚南阳耕。
避暑鹿门寺,虚斋风竹凉。草连郧国远,水接汉川长。
寓客怀江表,骚人爱楚乡。京尘诚可厌,君未舍名场。
古风久已坏,今夕闻遗声。恍若忘身世,怡然通性情。
缅怀有虞氏,旷想三代英。此时知此意,青天秋月明。
回合空山万叠苍,磻溪投钓此开疆。儒家俎豆连洙泗,战图戈鋋接楚梁。
四岳子孙终海屿,诸田意气尽尸乡。不惟仲父能轻重,形胜由来自霸强。
随书初见一枝藤,入手方知锻鍊精。远寄只缘怜我老,閒携常似共君行。
静轩独倚身同瘦,小圃频游脚为轻。何日归舟上新洛,拄来河岸笑相迎。
短棹拨轻舟,风恬江上游。机心重浪底,生计一钩头。
尽日不多得,中怀无寸忧。夜深何处宿,孤屿笛声秋。
四百源流尽,三分气燄高。西州称险隘,玄德夸英豪。
统正图王策,关张汗马劳。相雄争胜负,所得仅纤毫。
当世安危虑,斯人智识滔。潜身规去就,择主事游遨。
仗顺亲归汉,平凶首问曹。河间屠血肉,江表战风涛。
雅意存中国,单师静不毛。安知深政术,指画露兵韬。
顾托情尤重,君臣义可褒。南征才解甲,北伐遽投醪。
渭水开营壁,祁山拥节旄。乾坤悲拆裂,荆棘誓锄薅。
远结孙权援,亲将仲达鏖。刘宗难再起,郭坞已长号。
家国犹殷富,衣冠亦俊髦。中途亡辔策,束手类猿猱。
事业垂千载,风流尚一陶。民思夔子国,庙枕蜀江皋。
寿史徒讥议,裴碑自固牢。丹青严壮观,松桧尽萧骚。
丑虏终为患,长弓未见櫜。吁嗟擒纵术,祠下涕沾袍。
旭日曈昽飏拂羽,落葚空条生晓雾。人生颜色逐春妍,夏叶喂蚕少丝缕。
兰膏照茧未登簇,露湿头梳惟水沐。却怜邻女学鍊真,药炉七过煮桑薪。
纵逢萧史上天去,瓮盆生苔愁杀人。
北府酒,吹湿宫城柳。柳枝著地春垂垂,祇管人间新别离。
离情欲断江水语,女儿连臂歌白纻。淮南神仙来酒坊,甲马猎猎羽林郎。
百年风物烟尘苍,老兵对月犹举觞。青帘泪湿女墙下,曾识行军旧司马。
别后蓬丘老,分杯岁又阑。
发因求道白,心但济时丹。
瘧鬼三秋热,河鱼六月寒。
不图梅影夜,对榻共平安。