跻阁攀岩入化城,薜萝高卧寄闲情。
孤窗上月分灯影,乱叶随风杂磬声。
麋鹿自知谐野性,簪圭何用绊虚名。
真僧出世心无事,戒得冰壶彻底清。
君门乞得此身閒,野树烟江一棹还。收拾旧时诗酒伴,远寻僧舍入秋山。
人间百卉竞春晔,独有梅花穷晚节。严冬雪霰白皑皑,此花凌寒今始开。
繁英澹蕊乍疏密,群仙佩玉纷瑶台。最怜横月出修竹,不分随风委绿苔。
三星处士乘槎客,毫素天机写生色。兴来挥洒与时人,贵宦持钱求不得。
千枝万朵宫苑腴,枯梢冷萼山泽癯。风流閒雅韵自别,照水横厓体总殊。
妙墨移来茅屋里,半幅溪藤露春意。入户幽禽讶影斜,开门野衲疑香至。
古来画者亦纷纷,今日闽南独数君。不用雪窗花满树,对兹亦可玩羲坟。
穹庐元以射雕称,一骑常先万马腾。
意气肯甘胡地老,勋名终属汉坛登。
斫残右臂方挥刃,殪尽追锋未释冰。
归自虏中还破虏,古来名将亦谁曾。
道人容色自臞然,几岁江皋蹑紫烟。谢氏家儿如玉树,周时柱史是神仙。
鼎成灵药方皆验,书贮名山世未传。懒散自怜蒲柳质,相从拟欲学长年。
柴门长日闭青山,薜荔衣裳冰雪颜。愧我未能分半榻,药囊书卷共消闲。
湖南此去意何如,绿浦清枫万里余。地僻且看衡岳雁,官贫岂食武昌鱼。
千家凿井分江水,几处开田傍石渠。由来抚字惟良牧,天子他年有赐书。
羁客当寒夜,惊魂自不眠。风帘清寂寂,霜月冷娟娟。
衰鬓淮阴道,归心岁暮天。敝裘拥独坐,谯鼓暗云川。
终日纷纷俗务中,出门喜见翠螺峰。幽情久抱空斑鬓,胜槩长孤秪醉翁。
拟采紫芝休晚岁,便从白鹿仰高风。同心欲拉丹丘子,又恐春雷起卧龙。
风流太守饮西家,才自东家日已斜。乐意未央夜未曙,不知门外雪飞花。