有酒且莫斟,听我歌一曲。
所歌无长语,江梅倚修竹。
炯炯寒露冰,皎皎白驹谷。
粲粲能赋人,日日对高躅。
诗如何水曹,发兴扬州牧。
味入傅岩翁,调鼎国受福。
桃李岂不华,入景混凡木。
偃蹇有长松,穷年相照瞩。
咨咨草根虫,瑟瑟叶上雨。
休休退食人,落落谁与语。
陈编竟日披,陋室随时处。
此心苟自乐,贫贱亦得所。
夷齐虽饿死,清风冠千古。
颜子瓢屡空,宣父极称许。
但当守吾仁,晋楚何足数。
试看松与柏,矫矫傲寒暑。
南望江南满山雪,此情惆怅将谁说。徒随群吏不曾闲,
顾与诸生为久别。闻君静坐转耽书,种树葺茅还旧居。
终日白云应自足,明年芳草又何如。人生有怀若不展,
出入公门犹未免。回舟朝夕待春风,先报华阳洞深浅。
家贫不自给,求禄为荒年。调补无高位,卑栖屈此贤。
江山欲霜雪,吴楚接风烟。相去诚非远,离心亦渺然。
吴越飘零已十年,侵寻绿发变华颠。身閒且运陶公甓,力弱难先祖逖鞭。
兵火广陵无旧业,沟渠槜李有新田。此怀应被元龙笑,更傍苕溪卜一廛。
大隐堂中岸角巾,尚叨微禄不忧贫。未论方朔一囊粟,正乏支离十束薪。
泽国烟波偏苦雨,梅天蒸润更兼旬。扁舟会泛江湖去,鸥鸟相随作散人。
羽猎罢长杨,宸游入未央。鸾开双画扇,鹤舞百霓裳。
玉盏琼花露,金盘紫蔗霜。长门谁闭月,流影在仓琅。
望幸影娥池,微吟纨扇词。露盘迎月早,宫漏出花迟。
佩杂銮和响,云连雉尾移。君王肯时顾,从爱赵昭仪。
明月窥彤管,双星直罽軿。宴分王母乐,诏拟薛涛笺。
谷雨亲蚕近,花朝拾翠连。鱼龙曼衍戏,吹进玉阶前。
积翠澄波阔,披香暖殿开。天低烽火树,日动蔓金苔。
獭髓匀犹湿,羊车过不回。剩陈列女史,万一汉皇来。