朝亦不如意,暮亦不如意。今日只如此,来日复何异。
一欢强欲谋,百忧已先至。乃至尘网苦,动辄心万计。
高轩与华冕,傥来亦如寄。规规必欲求,愈劳终不遂。
善哉荣
清晨出寻酒家门,蹇驴破帽衣悬鹑。年年碧鸡坊下路,野梅官柳惯寻春。
酒钱有无俱醉倒,改罢新诗留腹稿。儿童拍手遮路衢,拾遗笑倩旁人扶。
百年风雅前无古,沈宋曹刘安足数。后来一字人难补,君莫笑渠作诗苦。
山中宰相任游嬉,兵困襄樊已失机。半壁笙歌荒蟀闹,华堂镫火暮萤飞。
藏春有坞书空积,输币无灵计总非。凄绝木棉庵里月,幽魂千里未能归。
春山扫翠春云浓,曲尘待飏催花风。明湖淰淰舒卵色,时节恰在中和中。
西园置酒值清暇,联辉花萼停红。高襟各自屏轩盖,接席特许陪章逢。
山房奥旷身未到,洞壑䆗窱莎丰茸。架标签轴杂缃缥,案登卣献兼瓷铜。
须臾张镫奏新乐,乐句乃本香山翁。金钗钿合致缱绻,山海碧落追鸿濛。
可信古诗皆入曲,《关雎》、《殷武》谐徵宫。人言是日佛出世,八关盛会喧儿童。
流传小说谁复订,当歌且对氍毹红。泛杯醲醁色潋滟,挂栏初魄光朦胧。
礼宽意优衔感重,辰良景美言欢同。曲终上马各归舍,明发听漏趋铜龙。
童童山上松,条条风中柳。四时一以化,贞脆随所守。
人生天地间,苦无金石寿。阴阳不停驭,霜露变林薮。
小人羡荣利,志士耻升斗。余生三十年,碌碌犹奔走。
探海斩妖蛟,利剑不在手。侧身视风尘,哀歌对樽酒。
明月写素心,孤云结良友。曾许稷契俦,羞居管晏后。
进未奋功名,退非耕畎亩。一身半浮沉,百年任休咎。
今古浩无涯,悠悠叹白首。
城濠四面竹成坡,列栅依稀挂紫萝。知是野人生计足,晚风渔唱和樵歌。
春初北岸涸,夏月南湖通。卷荷舒欲倚,芙蓉生即红。
楫小宜回径,船轻好入丛。钗光逐影乱,衣香随逆风。
江南少许地,年年情不穷。
踏入三都景色新,旷然一个洞天春。溪头流水源头活,眼底青山画底神。
边境无风嘶战马,龙门有客问通津。天王欲树中兴业,梦卜须求姓吕人。
忍把浮名卖却闲,门前流水对青山。
青山不语人无事,门外风花任往还。
弯弓曾挂扶桑东,白首行藏有朴忠。道在却惭甘画地,时违端不谬书空。
鹤鸣声隔尘埃外,兰朽香留棘艾中。笑问薰风意何在,笑人穷不笑人穷。