一登文石陛,立拜紫泥书。省户方通籍,弦歌想下车。
飞凫来不远,唳鹤听何如。莫作陶彭泽,田园与世疏。
何哉川上心,欲语还自默。安得玉溪翁,问我溪中月。
太仆园如昔,于今几岁寒。抄诗禆国史,选佛挂儒冠。
梧竹留馀荫,池台溯古欢。灵岩在何处,清籁出云端。
石窗通万山,石楼临绝谷。其北为翠碣,石叟所小筑。
石叟有砚山,朝朝写蛾绿。何须千峰秀,只此一奉足。
五马扺高州,旁午逢寒玉。嫣然一笑粲,会逢我所欲。
陆郎郁林船,多载不为黩。又况叟不多,三五孤峰矗。
遂成小洞天,微云淡枯木。仰看大者宫,俛临独者蜀。
班班高丽盆,凝乳堪果腹。石存即叟存,下拜不嫌数。
春灯合形影,却被春灯隔。今夜烛光残,绝缨何处客。
门外东风惊落尘,夜寒街鼓断无人。江山长抱千年恨,雨雪虚销一月春。
红蜡光深行酒罢,玉龙声急落梅频。邻翁闻说儿时事,何异繁华梦里身。
月色灯山满帝都,香车宝盖隘(ài)通衢(qú)。
身闲不睹(dǔ)中兴盛,羞逐乡人赛紫姑。
帝王之都,到处月光如水,花灯如山,装饰华丽的香艳的马车堵塞了宽敞大道。
身处闲暇却无缘目睹中兴之年元宵盛况,只得带着羞惭随着老乡去观看迎接紫姑神的庙会。
紫姑:传说中女神的名字。我国的西南方,尤其是湘西地区,民间传说其为厕神,又作子姑,厕姑,茅姑。一说于正月十五那天激愤而死,一说被害于厕,于正月十五那天显灵。人们为记念她,形成了正月十五迎接她的习俗。
月色灯光满帝都,香车宝辇隘通衢。
身闲不睹中兴盛,羞逐乡人赛紫姑。
补吏多下迁,罢归聊自度。园庐既芜没,烟景空澹泊。
闲居养痾瘵,守素甘葵藿。颜鬓日衰耗,冠带亦寥落。
青苔已生路,绿筠始分箨。夕气下遥阴,微风动疏薄。
草玄良见诮,杜门无请托。非君好事者,谁来顾寂寞。
莫嫌春浅。寒威俱敛。阳和至此时方见。木君敷令,把雪霜扫断。要集德星胜伴。为有仙翁,正尔名喧蕃汉。眉寿比、聃彭更远。兼资勋业,已中双雕箭。清步槐庭影满。