午阴蒙密路萦纡,两两丽黄对引雏。
自可曲肱惊短梦,南山丛薄有於菟。
出山云似住山间,南北东西独往还。十载识君曾一笑,卷中仍是旧时颜。
结束远行迈,未行先送君。秋江下白露,今夜向黄云。
此别渺难定,临岐何易分。还将努力意,传语故人闻。
东林日未出,一望但苍苍。旧宅诸峰下,寒江绕郭长。
十年春涕泪,二月雨帆樯。不为营先冢,何因对故乡。
典午厄阳九,强臣犯京阙。匪慑勤王师,社稷几沦没。
桓桓长沙公,上游秉旄钺。志虽屈扫除,功已安
老火炽而焰,端能流弱金。
清秋有微警,西风生薄阴。
日中无停晖,俯仰忽已沉。
齐纨不足玩,流景逝骎骎。
盛衰宁独行,巾具密相寻。
蓬茅有佳处,亦足慰人心。
冉冉东风万柳丝,啼莺常自与春期。
妆残玉枕朝醒后,绣倦纱窗昼梦时。
文羽自奇非谷隐,好音应合有人知。
风流潘令多才思,为尔春来几首诗。
上人稀出入,黄叶闭门深。
系马长林下,逢僧古殿阴。
相逢成底事,乘兴偶来寻。
静境亦何有,无言知祖心。
生平避浮俗,与物苦差参。
脱去犹未得,应埃嗟滞淫。
长廊秋日薄,古木野霜侵,
徙倚谁晤语,独归还独吟。
廉退辞荣早,清贫卜吉迟。
买山新兆域,从窆旧书诗。
松菊留三径,箪瓢遗两儿。
升堂旧宾客,执绋涕交颐。
明月相看未厌贫,好风无价一披襟。
苔檐不扫少来往,两部鸣蛙草自深。