水边篱落自盘根,不染红尘道益尊。独与高人争晚节,暗随飞雪度黄昏。
冰姿忽乱窗前影,玉笛难招月下魂。我有相思何处寄,澹香轻雾隔溪村。
折菊东篱下,携觞为燕遨。
间情秋后放,幽艳静中高。
九月陶公酒,三闾楚客骚。
及时须采掇,忍使弃蓬蒿。
绛彩酣春色,娇香腻午风。谁云蜀江浪,不与武陵通。
度朔千年在,玄都一夜空。妆台意无尽,馀恨满青铜。
困雨愁烟湿锦丝,脂痕轻染最娇枝。曲阑长断春风晚,花未开时色已衰。
粉香销尽骨犹清,望断瑶台转有情。
便是百花无此分,看看事业到和羹。
虽殊桃李竞年芳,色相惟应付梦乡。
纶阁曾看金缕艳,蕊宫初试玉楼妆。
露凝深浅烟中泪,日汎温柔雨后香。
幸蜀归来花正好,可怜不忍看嫔嫱。
武陵人去水横陈,独向玄都管领春。
日暖风轻尘扑面,刘郎空老苦吟身。
酷暑天,葵榴发,喷鼻香十里荷花。兰舟斜缆垂扬下,只宜辅枕簟(diàn)向凉亭披襟(jīn)散发。
兰舟:用木兰做的船。木兰树质坚硬耐腐蚀,宜于做船。簟:竹席。披襟散发:敞开衣襟,散开头发。
的皪横枝爱老崔,一尊长对画图开。此生端有梅花分,閒远春风入手来。
昼夜干戈备不虞,等閒诗酒兴全疏。承君西属三词至,愧我东回一字无。
麾下雄兵山有虎,目中穷寇釜奔鱼。秋风咫尺襄樊了,好约扁舟泛五湖。